امام‌علی(ع) از اصحاب خود شکوه می‌کند که چرا نباید ما و شما قوه پیش‌بینی داشته باشیم. ما (مقصود اجتماع است) از آنچه می‌دانیم منتفع نمی‌شویم، چیزی را که نمی‌دانیم نمی‌پرسیم تا بدانیم و کوبنده‌هایی که بر ما واقع می‌شود تا واقع نشود در فکر دفعش برنمی‌آییم. ما همیشه در مقام رفع هستیم نه مقام دفع و حال آنکه باید پیش‌بینی کنیم و چیزی را که هنوز واقع نشده است، قبل از وقوعش حساب کارش را بکنیم.(1)
همچنین امام‌صادق(ع) می‌فرماید: کسی که به زمان خودش آگاه است مورد هجوم اشتباهات قرار نمی‌گیرد.(2)
ـــــــــــــــــــــــــــ
1- نهج‌البلاغه - خطبه 32
2- الکافی، ج 1، ص 26