روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود نوشت: «زمانی که تحریم‌ها برداشته شوند، اگر تکلیف ما با «اف‌ای‌تی‌اف» روشن نباشد، باز هم مشکل تبادلات بانکی در سطح بین‌المللی پابرجا خواهد بود. بنابراین، ما نباید غل و زنجیری را که آمریکا یا تحریم‌ها بر دست و پایمان می‌گذارد، چند قفله کنیم. رد کردن «اف‌ای‌تی‌اف» به منزله چند قفله کردن تحریم‌هاست و حتی اگر تحریم‌ها هم برداشته شوند، نپیوستن به «اف‌ای‌تی‌اف» مانع تبادلات بانکی بین‌المللی خواهد بود.
مخالفان «اف‌ای‌تی‌اف» برای پیشبرد نظر و هدف خود، به جعلیاتی متوسل شده‌اند که اصولا در مقررات مربوط به آن وجود ندارد. پیوستن ما به «اف‌ای‌تی‌اف» نه تنها ما را نسبت به اقدامات قانونی‌مان در سطح بین‌المللی محدود نمی‌کند، بلکه شفافیت کارنامه ما موجب می‌شود ما بتوانیم با استفاده از حضور در این پیمان بین‌المللی به افشاگری علیه اقدامات خلاف دیگران از پولشویی و حمایت‌های آنها از تروریسم بپردازیم. کسانی باید از پیوستن به «اف‌ای‌تی‌اف» بترسند که مرتکب تخلفاتی از قبیل پولشویی و حمایت از تروریسم می‌شوند و با استفاده از جابجایی‌های پولی، اهداف ضد انسانی خود را دنبال می‌کنند. ما که تمام فعالیت‌هایمان بر مبنای قانون است، چرا باید از حضور در چنین پیمانی بیمناک باشیم؟
مخالفان پیوستن ایران به «اف‌ای‌تی‌اف» را عده‌ای، به این تهمت متهم می‌کنند که می‌خواهند دست دولت فعلی را ببندند تا زمین بخورد. حتی اگر چنین نگاه بدبینانه‌ای درست باشد، حالا که ماه‌های پایان کار این دولت است، پیوستن به «اف‌ای‌تی‌اف» مشکلی از آن حل نخواهد کرد و صرفا برای دولت آینده مفید و کارساز خواهد بود. بنابراین، وقت آن است که مخالفت‌ها پایان یابد و این مانع از سر راه کشور برداشته شود. نگاه جناحی به موضوعاتی که به منافع ملی کشور مربوطند، نگاه غلطی است ولی حتی اگر مخالفان با چنین نگاهی هم نسبت به «اف‌ای‌تی‌اف» نظر منفی دارند، اکنون زمان تجدیدنظر فرارسیده است.»
تحلیل روزنامه مذکور در حالی است که چهار سال همکاری با FATF و دادن برخی اطلاعات، موجب لو رفتن مجاری دور زدن تحریم‌ها و افزایش مضیقه‌های اقتصادی شد چنان‌که 400 صرافی با محدودیت‌ها و موانع جدید در فعالیت‌های خود مواجه شدند. از سوی دیگر این دوره همکاری، به جای کاهش تحریم‌ها، به افزایش آن منجر شد و جالب اینکه گردانندگان این نهاد اذعان کردند حتی اگر ایران 39 تعهد انجام شده را به 41 تعهد برساند، باز هم هیچ تضمینی برای لغو تحریم‌ها نیست. در حقیقت مشکل اصلی نه لیست سیاه FATF، بلکه تحریم‌های آمریکاست و این در حالی است که FATF هم با وجود همکاری گسترده ایران، ذره‌ای از فشارها علیه ایران نکاست.
از طرف دیگر، گویا نویسنده روزنامه جمهوری اسلامی خبر ندارد که پاریس به عنوان میزبان FATF مقر انواع گروه‌های تروریستی ضد ایرانی است که در کنار تدارک جنایات سازمان یافته، اقدام به پولشویی می‌کنند اما مورد هیچ پیگردی قرار نمی‌گیرند. همچنین برخی دولت‌های اروپایی و آمریکا و کانادا مجموعا بالغ بر 76 درصد پولشویی‌های عمده جهانی را میزبانی می‌کنند و ضمنا گردانندگان اصلی FATF هم هستند. در چنین شرایطی، آیا نویسنده انتظار دارد این آلت دست بانیان تروریسم و پولشویی‌های سازمان یافته، حقوق ایران را ادا کنند؟ یا یقین دارد که هیچ خیری از جانب FATF به ایران نمی‌رسد اما با این وجود، همین موضوع را بهانه‌ای کرده تا پاسخگوی وعده‌های دروغین برجامی درباره لغو تحریم‌ها در ازای واگذاری امتیازات هسته‌ای نباشد؟!