پیش از اتمام نیم فصل لیگ برتر والیبال، سونامی جدیدی به نام جدایی سرمربیان از تیم‌های خود در لیگ راه افتاده که لیگ را بیش از پیش دچار حواشی کرد. طی دو هفته گذشته سرمربی چهار تیم لیگ برتری از سمت‌های خود ‌کنار رفتند و این در حالی است که برای لیگ‌های‌ معتبر خارجی به ندرت چنین اتفاقاتی رخ می‌دهد. مسئله‌ای که به نظر نیازمند توجه بیشتری است.  البته استعفا دادن یک‌ مربی از سمت خود به هیچ عنوان کار غیر معمولی‌ای نیست و طبق قوانین باید به این اتفاق تن داد، اما آیا اینکه در یک لیگ و در کم‌تر از دو هفته چهار تیم دچار تغییرات روی نیمکت خود شوند امری طبیعی است؟ کما اینکه هر کدام از این جدایی‌ها هم حواشی خاص خود را به همراه دارند.
پس از انتشار خبرهای برکناری محمد ترکاشوند از هدایت تیم والیبال پیکان تهران بود که در فاصله کم‌تر از دو هفته، شاهد استعفای نفرزاده از تیم خاتم اردکان، ساسان خداپرست از تیم آذرباتری ارومیه و اکنون استعفای مصطفی کارخانه از هدایت تیم مدعی سایپای تهران هستیم.خبرهایی که مجموعه آنها کنار یکدیگر بحث حرفه‌ای بودن لیگ والیبال ایران را تا حدودی زیر سؤال می‌برد! البته این موضوع زمانی قابل تامل‌تر می‌شود که برخی از این سرمربیان مانند فرهاد نفرزاده، در کم‌تر از چند روز به تیم جدیدی (آذرباتری ارومیه) منتقل و کار خود را شروع می‌کنند. همچنین برخی از این برکناری‌ها هم به گونه‌ای است که مانند موضوع ترکاشوند و باشگاه‌ پیکان حواشی زیادی را در بحث پرداخت مطالبات طرفین به همراه دارد.