نفی تحقیر شخصیت زن(پرسش و پاسخ)
پرسش:
این نوع طرز تفکر که اساسا زن عنصر گناه و فریب است از کجا نشأت گرفته و آموزه‌های وحیانی اسلام در این زمینه چیست؟
پاسخ:
برداشت انحرافی مسیحیان
یک فکر بسیار غلط و انحرافی را مسیحیان در تاریخ مذهبی جهان وارد کردندا که واقعا خیانت بود. در مسئله زن نداشتن حضرت عیسی(ع) و ترک ازدواج و مجرد زیستن کشیش‌ها و کاردینال‌ها، کم‌کم این فکر پیدا شد که اساسا زن عنصر گناه و فریب است، یعنی در واقع شیطان کوچک و آلت دست و ابزار شیطان بزرگ است و همیشه وسوسه می‌کند و مرد را به گناه
وا می‌دارد!
تحریف قصه آدم و حوا
مسیحیان گفتند: اساسا قصه آدم و حوا و شیطان این طور شروع شد که شیطان نمی‌توانست در آدم نفوذ کند، لذا آمد و حوا را ابتدا فریب داد و او آدم را فریب داد، و در تمام تاریخ همیشه به این شکل است که شیطان بزرگ، ابتدا زن را و سپس زن مرد را وسوسه می‌کند و فریب می‌دهد، و اساسا داستان آدم و حوا و شیطان در میان مسیحیان به این شکل درآمده و مطرح شده است.
دیدگاه قرآن در قصه آدم و حوا
قرآن کریم درست خلاف این برداشت انحرافی و غلط مسیحیان، داستان آدم و حوا را توصیف و تبیین می‌کند. قرآن وقتی داستان آدم و حوا و شیطان را ذکر می‌کند، برای حضرت آدم اصالت و برای حوا تبعیت قائل نمی‌شود. ابتدا می‌فرماید: ما گفتیم، به این دو نفر (آدم و حوا) که ساکن بهشت شوید، نه فقط به آدم، و به هر دو گفتیم: «لا تقربا هذه الشجره» هر دو به این درخت نزدیک نشوید (حال آن درخت هر چه هست)
بعد می‌فرماید: «فوسوس لهما الشیطان» شیطان این دو را وسوسه کرد، نمی‌گوید: که یکی را وسوسه کرد و او دیگری را وسوسه کرد. «فدلیهما بغرور» هر دوی آنها را با فریب راهنمایی کرد. باز هم تاکید روی هر دو نفر دارد، و در نهایت شیطان برای فریب هر دو نفر قسم یاد می‌کند: «و قاسمهما انی لکما لمن الناصحین» (اعراف - آیات 19 تا 22)
بنابراین آدم همان مقدار لغزش کرد که حوا کرد و حوا همان مقدار لغزش کرد که آدم کرد.
آری اسلام این فکر انحرافی و تحریف شده و این دروغی را که به تاریخ ادیان و مذهب‌ها بسته بودند زدود، و شاید برای همین است که قرآن گویی عنایت دارد که در کنار قدیسین، از قدیسات بزرگ یاد کند، که تمامشان در مواردی بر آن قدیسین علو و برتری
داشته‌اند.
تاثیرگذاری زن در تاریخ و شخصیت مرد
زن یک نقش در تاریخ داشته که کسی منکر این نقش نیست و آن نقش غیرمستقیم او در ساختن تاریخ است. می‌گویند: زن مرد را می‌سازد و مرد تاریخ را. یعنی بیش از مقداری که مرد در ساختن زن می‌تواند تاثیر داشته باشد، زن در ساختن مرد تاثیر دارد. این خودش مسئله‌ای است که آیا مرد، روح و شخصیت زن را می‌سازد (اعم از اینکه زن به عنوان مادر باشد یا به عنوان همسر) یا نه، این زن است که فرزند و حتی شوهر را می‌سازد؟ مخصوصا در مورد شوهر، آیا زن بیشتر شوهر را می‌سازد یا شوهر
بیشتر زن را؟
حتما تعجب خواهید کرد آنچه که تحقیقات تاریخی و ملاحظات روانی ثابت کرده، این است که زن در ساختن شخصیت مرد بیشتر موثر است تا مرد در ساختن شخصت زن، بدین جهت است که تاثیر غیرمستقیم در ساختن تاریخ غیرقابل انکار است. امام‌خمینی(ره) می‌فرماید: زن از دامن مرد به معراج می‌رود.
(دانشنامه امام‌خمینی، ج 4، ص 197) زن مبدأ همه خیرات است. (همان، ج 2، ص 794)