به گزارش خبرگزاری مهر، «حمید حقیقی فرد» ۳۵ سال دارد و یکی از بچه‌های همین هیئت است. او از فعالیت بچه‌ها بعد از فراگیری ویروس کرونا می‌گوید: «وقتی کرونا شروع شد تصمیم گرفتیم تغییراتی در روند توزیع غذا داشته باشیم. از اول ماه رمضان تا آخر ماه هر روز پخت غذا داشتیم. هر روز حدود هزار تا هزار و 200 پرس غذا.... وقتی ماه رمضان تمام شد قرار گذاشتیم تا دو بار در هفته پخت غذای گرم داشته باشیم؛ دوشنبه‌ها و پنجشنبه‌ها. به صورت ماهیانه هم ارزاق بسته‌بندی می‌کنیم و لباس جمع‌آوری می‌کنیم و بین نیازمندان توزیع می‌کنیم.»
بین بچه‌های هیئت از سن ۱۶، ۱۷ سال هست تا ۳۲، ۳۳ سال که همه در این چند ماهی که کرونا بین مردم جاخوش کرده، پای کار ایستادند تا گوشه‌ای از درد مردم نیازمند کم کنند. از همان ابتدای شیوع ویروس کرونا هم روزانه هزار بطری آبمیوه طبیعی بین بیمارستان‌های جنوب شهر پخش می‌کردند؛ بیمارستان‌هایی که مردم ضعیف‌تر بستری بودند.
حقیقی فرد از نحوه شناسایی افراد نیازمند می‌گوید: «در این چند سالی که توزیع غذای گرم داشتیم، خیلی از خانواده‌های نیازمند را شناسایی کردیم که حتی شناسنامه هم برایشان تهیه شده و به عنوان افراد ثابت هستند. بعضی از خانواده‌ها از طریق موسسه‌های خیریه و گروه‌های جهادی معرفی می‌شوند و بعضی‌ها را هم تیم شناسایی پیدا می‌کنند.»
بچه‌های هیئت، پخش غذای گرم و بسته‌های ارزاق را علاوه‌بر اینکه بین محله‌های هرندی، خاک سفید و میدان خراسان، انجام می‌دهند، در حومه تهران هم پخش می‌کنند؛ در محله‌هایی مثل بومهن، رودهن، قرچک ورامین، کوره‌های آجرپزی‌ خارج تهران و بخش‌هایی از شهر کرج.
 آسیب روحی تیم پخش
حقیقی فرد از سختی کار تیم‌های پخش می‌گوید: «دوستانی که در تیم‌های پخش هستند و به طور مستقیم با خانواده‌ها در ارتباطند، از لحاظ روحی خیلی آسیب می‌بینند؛ چون آنها درد این خانواده‌ها را با چشم می‌بینند، چیزهایی که امکان تصویربرداری از آن به دلیل حفظ آبروی خانواده‌ها و نشکستن عزت نفسشان وجود ندارد، مثلاً یکی از دوستان پخش، صحنه غم‌انگیزی را از خانمی که دو فرزند دارد در جریان توزیع غذای گرم همین دوشنبه گذشته تعریف کرد «وقتی غذاها را به دست این خانم دادیم از شدت خوشحالی جلوی روی ما روی زمین نشست و رو به قبله سجده شکر به جای آورد. خانواده‌هایی که جزو خانوار ثابت ما در لیست پخش غذای گرم هستند، هر هفته چشم انتظارند. این را به قطع می‌توانم بگویم که فقط در وعده‌هایی که ما این غذاها را به خانه‌شان می‌رسانیم، طعم گوشت و مرغ را می‌چشند.»
اول همسایه بعد خودت
یک ماهی می‌شود که طرح جدیدی از طرف این بچه‌های پای کار به راه افتاده که به پویش مردمی «همسایه» نام گرفته و در فضای مجازی تبلیغات آن دیده می‌شود. آنقدر موج مثبت این تیم خوب بود که چند هیئت دیگر هم به آنها ملحق شدند و به پویش «همسایه» پیوستند.
این پویش با هشتگ «اول همسایه بعد خودت» سعی دارد تا با جمع‌آوری کمک مردمی، مرهمی برای خانواده‌های نیازمند در روزهای سرد زمستان باشد؛ روزهایی که سرمای هوا مشکلات خانواده‌های نیازمند را از قبل بیشتر می‌کند.
با وجود این‌که این پویش تازه شروع شده، اما بچه‌های هیئت با حمایتی که از طرف مردم دیده‌اند، ایمان دارند که این طرح هم با استقبال خوبی روبرو می‌شود و می‌تواند دل تعداد زیادی از بچه‌ها و خانواده‌های مستمند را شاد کند.
در این دو هفته‌ای هم که تعطیلی داریم، تصمیم گرفتند هر ۱۴ روز را پخت غذا داشته باشند. حالا دیگر کار هیئت فقط محدود به دوشنبه‌ها نیست.
با شروع این پویش در فضای مجازی، دغدغه آنها که کمک به نیازمندان بود، در هر روز و هر ساعت شده، روز و شب و نصفه شب هم ندارد.