امام علی(ع): «(در جامعه مسخ شده) گروه اندکی باقی مانده‌اند که یاد قیامت، چشم‌هایشان را بر همه چیز فرو بسته، و ترس رستاخیز، اشک‌هایشان را جاری ساخته است، برخی از آنها از جامعه رانده شده و تنها زندگی می‌کنند، و برخی دیگر ترسان و سرکوب شده یا لب فروبسته و سکوت اختیار کرده‌اند، بعضی مخلصانه همچنان مردم را به سوی خدا دعوت می‌کنند، و بعضی دیگر گریان و دردناکند که تقیه و خویشتن‌داری، آنان را از چشم مردم انداخته است، و ناتوانی وجودشان را فرا گرفته، گویا در دریای نمک فرو رفته‌اند. دهان‌هایشان بسته، و قلب‌هایشان مجروح است. آنقدر نصیحت کردند که خسته شدند، از بس سرکوب شدند، ناتوانند، و چندان کشته دادند که انگشت‌شمار شدند.»
نهج‌البلاغه- خطبه 32