دموکرات و جمهوریخواه دو بال رژیم مبتذل آمریکا
علی چاه‌خوزاده
«آن جنتلمن‌های پشت میز مذاکره، همان تروریست‌های فرودگاه بغداد هستند، اینها همان‌ها هستند؛ تفاوتی نمی‌کنند؛ لباس عوض می‌کنند؛ این دست چدنی است که پوشش مخملی و دستکش مخملی را بیرون می‌آورد و خودش را نشان می‌دهد، وَالّا باطن، همان باطن است؛ هیچ تفاوتی ندارد. اینها نمی‌توانند کسانی باشند که انسان به اینها اطمینان پیدا کند.» این بخشی از سخنان رهبر معظم انقلاب است که در خطبه نماز جمعه روز 27 دی 1398 بعد از شهادت سردار سلیمانی ایراد شده است. همین نکته کوتاه به درستی بیانگر این مطلب است که در سیاستمداران آمریکا تفاوت چندانی نیست زیرا همه آنها در حال اجرای برنامه‌های راهبردی این کشور هستند؛ برنامه‌ای که اولویتش را امنیت رژیم صهونیستی و منافع ملی آمریکا عنوان می‌کنند و فرقی ندارد چه ترامپ جمهوریخواه باشد که از هیچ تلاشی برای رژیم صهیونیستی فروگذار نیست؛ از ترور بزرگ‌ترین فرمانده ضد تروریسم منطقه گرفته تا‌ترغیب حاکمان فاسد عرب برای ایجاد رابطه مستقیم با رژیم صهیونیستی یا جو بایدن دموکرات که همکار هیلاری کلینتون در ایجاد داعش بوده است و می‌گوید برای صهونیست بودن لازم نیست حتما یهودی باشی.
شاید تنها تفاوت دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان این نکته باشد که دموکرات‌ها با ظاهر شیک و حرف‌های فریبنده کار می‌کنند و دست چدنی را با دستکش مخملی‌پوشانده‌اند. جناح سیاسی موسوم به اصلاح‌طلب در ایران از مدت‌ها قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، از دموکرات‌ها روشنفکران اهل مذاکره و ضامن‌های قابل اعتماد ساختند.
تقسیم آمریکا به آمریکای بد جمهوریخواه و آمریکای خوب دموکرات و القاء اینکه با آمریکا هم می‌شود مذاکره کرد، فقط باید آدمش را پیدا کنیم! دولت ائتلافی اصلاحات ـ اعتدال، متأسفانه 7 سال کشور را معطل نتیجه مذاکرات با دموکرات‌ها نگه داشت. آقای روحانی در اظهارنظری عجیب حتی آب خوردن را هم به تحریم ربط داد.
بعد از برجام که مردم انتظار داشتند تحریم‌ها برداشته شود و اثر آن در زندگی‌شان دیده شود، همه وعده‌های گشایش اقتصادی با برجام، رنگ ناامیدی به خود گرفت. دولت تا آنجا منتظر اقدامات آمریکا بود که از تمام ظرفیت‌های داخلی و متحدان استراتژیک در آمریکای لاتین و نقاط دیگر دست کشید و با آمدن ترامپ آخرین تیر هم بر پیکر در حال احتضار برجام زده شد.
آذر 95 مدیر مسئول روزنامه شرق به بزک کردن برجام توسط دولت و رسانه‌های اصلاح‌طلب اعتراف کرد؛ رحمانیان در گفت‌وگو با دهباشی گفت: «این مبالغه‌ها باید می‌شد به این خاطر که فضا خیلی فضای تنگ و‌ترشی بود، دولت باید در حقیقت این موضوع را قدری بزک می‌کرد که بتواند حرفش را به کرسی بنشاند.»
حال با آمدن جو بایدن، بزک دموکرات‌ها دیگر بار آغاز شده است. از تیترهای عجیب و درشت روزنامه سازندگی و بقیه روزنامه‌های مدعی اصلاحات تا اظهارات رئیس‌جمهور در جلسه هیئت دولت؛ «هر جا ببینیم شرایط برای لغو تحریم آماده است، از فرصت استفاده می‌کنیم و کسی حق ندارد فرصت‌سوزی کند.» این یعنی سیاست دولت بر همان پاشنه سابق می‌چرخد، یعنی معطلی بیش از بیش کشور و در انتظار نشستن برای رفتن دیو و آمدن فرشته نجات! غافل از اینکه این فرشته برخلاف ظاهرش، یک شیطان است و دست چدنی‌اش را در دستکش مخملی پنهان کرده است. برای اثبات این موضوع کافیست صحبت‌های او را بعد از ترور سردار سلیمانی بخوانید که از این جنایت حمایت می‌کند.
بایدن دقیقاً یک تروریست جنتلمن است که پشت چهره دیپلماتیک پنهان کرده است. تفاوت جمهوریخواه و دموکرات همین‌قدر است؛ یکی می‌کُشد، آن دیگری تحسین می‌کند! فریب نخوریم؛ جمهوریخواه و دموکرات دو بال هستند که در کنار هم موجود مبتذلی به نام «آمریکا» را شکل داده‌اند و هیچ یک بر دیگری برتری ندارند.