به گزارش خبرگزاری فارس، علیرضا زاکانی رئیس‌فراکسیون طب سنتی در نامه‌ای به وزیر بهداشت آورده است: «جناب آقای دکتر نمکی؛ احتراماً مستحضرید از سال 2002 و با تأکید سازمان جهانی بهداشت بر گسترش مکاتب طب سنتی و مکمل، توجه سیاستگذاران سلامت در دنیا به استفاده روشمند از ظرفیت‌های این مکاتب طبی در نظام سلامت کشورها افزایش چشمگیری یافته است. برابر اعلام رسمی WHO در Global Report طب سنتی و مکمل 2019، تا سال 2018، 98 کشور دنیا به طور رسمی سیاست‌های کلی خود را در حوزه طب سنتی و مکمل توسعه داده‌اند و 109 کشور نیز قوانین و مقررات مرتبط با آن را وضع کرده و 124 کشور نیز مقررات مربوط به گیاهان دارویی را اجرایی کرده‌اند.
طب سنتی ایران نیز یک مکتب مستقل طبی و با نگاهی متفاوت است که ریشه در هزاره‌های قبل دارد تا آنجا که مورخان غربی پزشکی، اذعان می‌کنند که این مکتب، قبل از طب یونانی وجود داشته است. واضح است که سهم ایران در شکل گیری و بالندگی دانش پزشکی، بی‌نظیر است و طب سنتی ایران به عنوان بخشی از حرکت عظیم علمی طب سنتی و مکمل در دنیا، قابل توجه و احترام است و به عنوان یک مزیت علمی فرهنگی کشور، ظرفیت تعاملات آموزشی-پژوهشی بین‌المللی بالایی دارد و اخیراً و به دنبال پیگیری وزارت بهداشت و ارزیابی مستندات مربوطه از سوی سازمان جهانی بهداشت، به عنوان یک مکتب طبی مستقل با نام Persian Medicine به رسمیت شناخته شده است که یک موفقیت بین‌المللی بزرگ محسوب می‌شود.
لذا همگام با سیاست‌های جهانی، در ایران نیز اسناد و قوانین محکم و شفاف متعددی بر ضرورت توسعه هدفمند و روشمند طب سنتی و این دانش بومی کشور تأکید می‌کنند از جمله: بند 12 سیاست‌های کلی سلامت ابلاغی مقام معظم رهبری، سند نقشه جامع علمی کشور، نقشه جامع سلامت کشور، قانون برنامه توسعه پنجم و ششم، سند ملی گیاهان دارویی و طب سنتی و...
خوشبختانه از سال ۸۶ و با تأسیس دانشکده‌های طب سنتی و راه‌اندازی گروه‌های آموزشی طب سنتی و دارو‌سازی سنتی در دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور و به مدد بهره‌مندی از دانش بومی طب ایرانی و در سایه نگاه تعاملی و تلفیقی با سایر رشته‌های پایه و بالینی، روند تولید محصولات علمی در این حوزه پرشتاب و افتخار‌آمیز بوده است به‌ گونه‌ای که علیرغم همه محدودیت‌ها و
عِدّه و عُدّه‌اندکه، هم اکنون تعداد 1048 مقاله علمی در پایگاه استنادی اسکوپوس با وابستگی دانشکده‌های طب ایرانی به ثبت رسیده است و برابر گزارش مجله اتنوفارماکولوژی در مه ۲۰۲۰، ایران در بازه زمانی ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۸ رتبه پنجم جهانی را در تولید علم و چاپ مقالات مرتبط با داروشناسی بومی، طب سنتی و گیاهان دارویی کسب کرده است.
طب سنتی ایران با تکیه بر مؤلّفه‌های تمدنی اسلامی ایرانی، ظرفیتی است که در تلفیق با طب رایج، می‌تواند نظام سلامت را به پیامدهای اثربخش‌تر برساند. به ویژه آنکه مزیت اصلی آموزه‌های طب سنتی ایران، اصلاح سبک زندگی و پیشگیری و کمک به درمان بیماری‌های مزمن و غیرواگیر است که این بیماری‌ها هزینه کمرشکنی به نظام سلامت تحمیل می‌کنند. ماده ۷۴ قانون برنامه ششم توسعه نیز با الهام از همین نگاه، وزارت بهداشت را مکلف کرده است نسبت به ادغام خدمات تأیید شده طب سنتی در نظام سلامت اقدام نماید.
طب سنتی در میان توده‌های مختلف مردم از نوعی مقبولیت فرهنگی برخوردار است و در صورت عدم پاسخ علمی و نظارت شده به مطالبه رو به تزاید مردم برای دریافت خدمات طب سنتی، زمینه برای گروهی از فعالان در نهادهای غیرآکادمیک و ارائه خدمات غیرعلمی و آسیب‌رسان به سلامت مردم فراهم می‌شود.
مجلس شورای اسلامی با ورود مداخله گران فاقد صلاحیت در حیطه طب سنتی، مخالف بوده و آن را برخلاف قوانین جاری کشور و مضر برای نظام سلامت قلمداد می‌نماید و بر این باور است که تضعیف جایگاه دانشگاهی طب ایرانی و کمرنگ نمودن پژوهش و کارهای بین‌رشته‌ای در مقوله طب سنتی، نه تنها کمکی به حل مسئله ننموده بلکه بستر را برای بروز و نمود جریان‌های غیرعلمی، بیش از پیش فراهم خواهد ساخت لذا مجلس شورای اسلامی از این نقش تمدنی وزارت بهداشت در حمایت از طب سنتی و جایگاه دانشگاهی این رشته پربار حمایت خواهد کرد.»