مجله فارن‌افرز نوشت: مدت‌هاست معلوم شده آمریکا باید با توجه به هزینه‌ها و ریسک‌های موجود، حضور و تقلای کمتری در خاورمیانه داشته باشد. تحولات جنجالی ماه‌های اخیر تاکیدی است بر اینکه آمریکا باید کمتر بر این منطقه تمرکز داشته باشد. این تحولات هزینه‌های درگیر ماندن و نیز خطرات غریب رویکرد ترامپ را روشن ساخت. البته در منطقه‌ای که آمریکا، برای دورانی طولانی به عنوان یک هژمون، دست برتر را داشته، برای بسیاری از سیاستگذاران و تحلیلگران آمریکایی پذیرش واقعیت‌های مربوط به کاهش منافع و در نتیجه کاهش نفوذ آمریکا، دردآور است.
چالش آمریکا این است که از باقی‌مانده منافع مهمش در یک دوران اضطرار و رقابت حفاظت کند بی‌آنکه بر رویکردهای ناکام گذشته، بیشتر پافشاری داشته باشد. تمرکز بر محدود کردن رقابت ژئوپولیتیکی با منطقه، مقابله موثرتر با رفتار ایران و چاره کردن کشمکش‌های نیابتی تا حد ممکن، می‌تواند واشنگتن را قادر سازد تا نفوذ غالب خود را حفظ کرده و بی‌آنکه به‌طور کامل کنار بکشد، تقلای کمتری در خاورمیانه داشته باشد.
به گزارش دیپلماسی ایرانی، در ادامه این تحلیل آمده است: کاراترین ابزار کشورهای عرب خلیج ‌فارس در رقابت ژئوپولیتیکی منطقه‌ای، پول است که اکنون با کاهش بهای نفت،‌ ته کشیده است. عربستان و امارات، سی میلیارد دلار هزینه کردند تا دولت ژنرال عبدالفتاح السیسی در مصر را سر پا نگه دارند. اکنون اقتصادهای خودشان به مشکل خورده و همه کشورهای خلیج فارس با انسداد مالی روبه‌رو هستند. اکنون باید چرتکه‌ بیندازند که چقدر می‌توانند در مصر و اردن خرج کنند، چقدر برای پس زدن نفوذ ایران در عراق و لبنان هزینه کنند و چطور می‌توانند همزمان با پی‌جویی صلح در یمن، منافع کلیدی خود را حفظ کنند. اکنون باید رویاپردازی درباره ناکار کردن دشمنان ایدئولوژیکی و شکل دادن منطقه مطابق میل خود را کنار گذارند.
ایران دیرزمانی است که زندگی بدون درآمد نفتی را آموخته و اعمال نفوذ کم‌هزینه در منطقه را به خوبی تمرین کرده است. سپاه با دور زدن تحریم‌ها، هزینه خودش را درمی‌آورد. زمانی که بحران کرونا ویروس به پایان برسد، نفوذ نسبی ایران در جاهایی مثل عراق، لبنان و سوریه، بیشتر و نفوذ کشورهای عربی،‌ کمتر خواهد شد. این تغییر بازنگری در رویکرد بی‌حاصل ترامپ در برابر ایران را ضروری‌تر می‌سازد. ترامپ، فشار اقتصادی و نظامی بر ایران را به سطوح تنبیهی افزایش داد اما هرگز درخواست‌های واقع‌بینانه‌ای نداشته یا روشن نکرده که کدام خواسته،‌ اولویت دارد. دستاورد اصلی کارزار فشار حداکثری ترامپ،‌ انزوای بین‌المللی آمریکا در رویارویی با بلندپروازی هسته‌ای ایران،‌ فشارهای تازه بر دولت عراق برای اخراج نیروهای آمریکایی‌ از منطقه بوده است.
آمریکا همچنین باید آتش دیگر کشمکش‌های منطقه‌ای را که به دردسرآفرینانی همچون ایران و روسیه،‌ فرصت‌هایی برای گسترش نفوذ می‌دهد، فرونشاند. کمبودهای مالی کشورهای خلیج ‌فارس هم ممکن است علاقه آنها به بلندپروازی منطقه‌ای را کاهش دهد. جنگ یمن، بهترین فرصت برای آمریکاست تا راهی را به سوی حل و فصل منازعه بگشاید. هم امارات و هم سعودی‌ها، اندک‌ اندک می‌فهمند که بهای درگیری‌شان در جنگ یمن قابل تحمل نیست. آنها نه تنها در رسیدن به هدف خود برای بازگرداندن دولت منصور هادی ناکام ماندند بلکه ثبات یمن و منطقه را هم عمیقا تضعیف کردند که به سود ایران
است.