عصر ایران با اشاره به این سخنان روحانی که «مردم برای کمبود و مشکلات، اگر می‌خواهند لعن و نفرین کنند، این لعن و نفرین آدرسش کاخ سفید در واشنگتن است، کسی به مردم آدرس اشتباه ندهد.» نوشت: ادبیات رئیس‌جمهوری نشان می‌دهد که «شیخ دیپلمات» حسابی خسته شده است.
اینکه او از مردم می‌خواهد لعن و نفرین خود را نثار آمریکا کنند نه دولت او، یعنی اینکه حسن روحانی به مرحله درماندگی رسیده و خود می‌داند که مردم از او و دولت‌اش ناامید شده‌اند. دولتی که با نام امید به سرکار آمد حالا تبدیل به نماد ناامیدی شده است.
حرف‌های روحانی را می‌شود اینگونه برداشت کرد که او دست‌هایش را بالا برده و منتظر پایان دوران تلخ دور دوم ریاست جمهوری‌اش است.
شاید اگر امروز خبرنگاری از رئیس‌جمهور بپرسد اگر به 4 سال گذشته برگردید چه کاری را انجام نمی‌دهید، پاسخ بشنود که در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم ثبت‌نام نمی‌کردم.
برکسی پوشیده نیست که تحریم‌های آمریکا مشکلات بزرگی را بر سر راه اقتصاد بوجود آورده است.
تحریم هست اما باید قبول کرد که دولت روحانی به ویژه تیم اقتصادی و سیاست خارجی او، هیچ نقشه راهی برای ادامه مسیر نداشتند. گویی نقشه آنها تنها تا توافق هسته‌ای بود. آنها به یاد این مسئله نبودند که ممکن است سنگ مو بوری راه توافق را ببندد و دولت مجبور باشد برای ادامه دادن به مسیر دیگری متوسل شود.
اگر دولت، بعد از خروج آمریکا به خود می‌آمد، شاید امروز شاهد این حجم از مشکلات نبودیم. روحانی باید تصور می‌کرد دولت را از رئیس‌جمهور قبلی با این شرایط تحویل گرفته است و به مردم وعده تغییر شرایط را داده است. باید هر کاری که می‌شد، می‌کرد اما رئیس‌جمهور ایستاد تا شاید دست غیبی دوباره راه برجام را باز کند.
نویسنده می‌افزاید: انفعال رئیس‌جمهور و تیم او، کاری کرده است که بخشی از مردم آرزوی روزهایی را دارند که احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور بوده است.
دیگر زمانی هم برای جبران روزهای رفته نمانده است و باید منتظر انتخابات 1400 باشیم و ببینیم طرح نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری برای وضعیت کشور چیست.
در پایان به روحانی یادآور می‌شوم، بهتر است به دنبال نقش خود در مشکلات کشور باشد، نه سران کاخ سفید.