روزنامه وطن امروز با‌اشاره به نوسانات غیرواقعی بازار بورس نوشت: عدم تطابق «افت شاخص بورس» با «واقعیات بازار» و «تحلیل‌های تکنیکال»، سبب شد بازار بورس و مخاطبان آن دچار نوعی «شوک ناگهانی» شوند.
آقای محمود واعظی، رئیس‌دفتر رئیس‌جمهور درباره آنچه این روزها در بازار سرمایه می‌گذرد، می‌گوید: «اینکه ما از نظر اجرایی با مصوبات شورای عالی بورس همراهی کنیم، اسمش دخالت نیست، بلکه همراهی است. مردم باید امید داشته باشند بورس برای حفظ سرمایه‌شان جای مناسبی است اما در هیچ‌ جای دنیا کسی نمی‌تواند بگوید بازار بورسی داریم که همیشه مثبت است».
البته صحبت آقای واعظی درست است! در هیچ جای دنیا نمی‌توان تضمین داد بازار سرمایه همواره در وضعیت «رشد» قرار دارد و در مقابل «اصلاح بازار» یا «افت ارزش سهام» در کار نخواهد بود! اما باید به استحضار آقای واعظی برسانیم در دیگر نقاط دنیا قواعد و اصول دیگری نیز وجود دارد که خوب بود ایشان‌اشاره‌ای نیز به آنها داشتند! مثلا خوب است آقای واعظی به این سؤال پاسخ دهند که در کجای دنیا رسم است رئیس‌دفتر رئیس‌جمهور برای «شاخص بورس» تعیین تکلیف کرده و بازه دقیق نوسان آن را نیز مشخص کند؟! امیدواریم آقای واعظی منکر این موضوع نشوند که ایشان حرکت بازار بورس را بین «یک میلیون و 600 هزار» تا «یک میلیون و 700 هزار واحد» تعیین کرده و قرار گرفتن شاخص بورس در بالاتر از سطح مشخص‌شده را غیرمنطقی دانسته‌اند! یعنی آقای واعظی واقعا آگاه نیستند شاخص بورس، میانگین و عددی است که کنش سهم‌ها و میزان خرید و فروش آنها در بازار سرمایه توسط افراد حقیقی و حقوقی آن را به صورت روزانه تعیین می‌کند؟ همچنین خوب است آقای واعظی بدانند در هیچ جای دنیا رسم نیست دولت به یکباره وعده «بهشت اقتصادی» را به مردم دهد و مسئولان دولتی به مردم توصیه کنند یک هفته، برای اتخاذ هر گونه تصمیم جدی مالی در زندگی شخصی خود دست نگه دارند و پس از آن به صورت ناگهانی اعلام کنند منظور آنها از «گشایش اقتصادی»، فروش سهام نفت در بورس آن هم بدون اجازه نهادهای نظارتی و بالادستی است! کاش ایشان می‌دانستند اگر «عرضه یک سهام دولتی پرحجم» تحت تاثیر دعوای 2 وزیر کابینه قرار گیرد و مردم از آن متضرر شوند، دولت باید مسئولیت ضرر هنگفت مردم از این دعوای پرهزینه را بپردازد و در حداقلی‌ترین اقدام ممکن، وزرای مربوط را عزل کند. آقای واعظی همان فردی بودند که درست فردای همان روزی که مسئولان دولتی از «گشایش اقتصادی» سخن به میان آوردند، مدعی شدند «تحریم‌ها رو به پایان است» و «شرکای آسیایی و اروپایی ایران» اقدامات مؤثری را در این باره انجام داده‌اند! بهتر است ایشان به جای «مشاوره به مردمی که از سیاست‌های دولت آسیب دیده‌اند»، به آنها درباره بیان این ادعا و آثار و تبعات آن در ایجاد یک «هیجان کاذب و خطرناک مقطعی در بازار» و متعاقبا «سقوط بازار» توضیح دهند! براستی «نگاه هیجانی و کوتاه‌مدت به بازار بورس» معلول «ناآگاهی مردم» بود یا «بی‌مبالاتی دولت»؟!