این کتاب نوشته فیاض قادری مهرآباد، سرگذشت زندگی عطاالله قادری مهرآباد، یکی از بهائی‌زادگان استان آذربایجان غربی است که ضمن تعریف خاطراتش، به چگونگی بهایی شدن روستاهای اطراف، خانواده و شمار بسیاری از مردم از سوی مبلغان بهایی می‌‏پردازد.
ماجرای این داستان از جایی آغاز می‌‏شود که این فرقه، با هدف رسوخ در لایه‌‏های درونی جامعه ایران، مبلغانی به دورافتاده‌‏ترین نقاط کشور گسیل می‌‏دارد؛ تا از هر طریق بر شمار بهائیان بیفزاید. بهائیت، که در زمان پهلوی اوضاع را مساعد دیده بود، به شکلی برنامه‌‏ریزی ‏شده اعضا را پایبند می‌کند و با مشغول کردن آنان به فعالیت‌‏های ریز و درشت، سیطره بر جان و مال اعضا، تعیین تکلیف‏ در مسائل شخصی از قبیل ازدواج، درس، شغل، محل زندگی و...، آزادی فردی را به‌طور کامل نقض می‌‏کند؛ تا همه بهائیان طفیلی تشکیلات باقی بمانند.
قادری، به‌رغم سختی‌‏های فراوان، سال‌‏ها در شهرهای مختلف به بهائیت خدمت کرد و تا سال‌ها پس از انقلاب همچنان بهایی بود و خدمات گسترده‌‏ای برای پیشبرد اهداف تشکیلات ارائه کرد. وی سرانجام از ذات پلید این فرقه ضاله آگاه شد.
گفتنی است، انتشارات «کیهان» طلایه‌دار انتشار خاطرات رهاشدگان از فرقه بهائیت است و پیش از این کتاب‌هایی چون «فریب» و «سایه شوم» را منتشر کرده بود. «سال‌های عطا» نیز مشابه این کتاب‌ها توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده است.