مرتضی شجاعی در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم، با بیان اینکه پس از خروج آمریکا از برجام و تلاش آمریکایی‌ها برای نابودی صنعت خودروی ایران، شرکای خودروسازان کشور از جمله PSA، رنو، برلیانس و کیا ایران را ترک کردند، اظهار کرد: اغلب کشورهای صاحب‌نام در صنعت خودرو همکاری با شرکای خارجی در زنجیره تأمین دارند و همواره تلاش داشته‌اند وابستگی به صنایع پایین‌دستی سایر کشورها را کاهش دهند، اما در ایران به جهت سایه سنگین تحریم‌های اقتصادی، برنامه‌ریزی مبتنی‌بر همکاری با طرف‌های خارجی ریسک بالایی دارد. وی افزود: مضاف بر نگرانی ناشی از تحریم و تنها ماندن صنعتگران، اساساً انتخاب شرکایی نظیر پژو و رنو با هدف انتقال فناوری ساخت خودرو به کشور، خطای فاحشی است؛ چرا که به اذعان مدیران صنعت خودروی کشور، آنها در انتقال فناوری به شدت مقاومت می‌کنند و از طرفی تورم‌های سنگین اقتصاد ایران، به مالکان خودروهای ذاتاً فرانسوی، پس از چند سال به جهت استهلاک بالا، هزینه‌های سنگینی تحمیل می‌کند.
این کارشناس تصریح کرد: ناتوانی در تولید خودروهایی نظیر تندر 90  با وجود سابقه بیش از یک دهه تولید در ایران‌خودرو و سایپا مصداق نوع نگرش فرانسوی‌ها به شرکای صنعتی‌شان و سیاست‌گذاری‌های اشتباه ما است.
شجاعی در ادامه یادآور شد: یک نگاه این است که محدودیت‌های ارزی و قطع همکاری شرکای خارجی ناشی از تحریم را می‌توان فلج‌کننده تلقی کرد؛ در صورتی که بررسی جنبه مثبت تحریم صنعت خودرو نشان می‌دهد، محدودیت واردات خودرو به کشور و مضیقه ارزی، بستر را طی دو سال اخیر برای خودروسازان فراهم کرده تا از بازار بِکر و تضمین شده خودروی ایران استفاده کنند و یک بار برای همیشه از مونتاژکاری صرف به تولید مبتنی‌بر دانش بومی روی آورند. وی درباره پیامدهای همکاری اخیر خودروسازان با وزارت دفاع برای تأمین برخی از قطعات تحریم شده خودرو توضیح داد: عملیاتی‌شدن این‌گونه اقدامات به طور حتم می‌تواند تنوع تولید خودروسازان را که یکی از مشکلات فعلی صنعت خودرو است، رفع کند. در صورت تولید انبوه خودروهای با تکنولوژی بالا، کاهش شکاف میان قیمت بازار و کارخانه محقق خواهد شد؛ چیزی که امروز مسئله اول بازار تشنه خودروی کشور است.
این کارشناس خودرو عنوان کرد: اگر خودروسازان محدودیت واردات خودرو را مغتنم بشمارند و عقب‌ماندگی‌های صنعت را با ظرفیت‌های داخلی پوشش دهند، با وجود تحریم علاوه بر تأمین نیاز داخلی، توان رقابتی نیز پیدا خواهند کرد. در صورتی که خودروسازان به فرصت فعلی بی‌توجه باشند و صرفاً به آن از جنبه تهدید نگاه کنند، در آینده به دلیل شکاف بیشتر کیفیت و فناوری تولیداتشان با محصولات روز دنیا، حتی بازار داخلی را نیز از دست خواهند داد.