روزنامه اعتماد در یادداشتی نوشت: این سوال ضروری است که چرا دولت بعد از امضای برجام و در شرایطی که روی همه دولتمردان ما به سوی غرب بود مذاکراتی را با چین در شرایط عزت ملی انجام نداده و قرارداد قبلی را اصلاح نکرده است. بگذریم که در دوران غرور کاذب بعد از امضای برجام دولتمردان ما از معاون رئیس‌جمهور تا رئیس‌کل بانک مرکزی حتی پاسخ چینی‌ها را نداده و به نوعی همراه نصفه و نیمه خود در تحریم‌ قبلی را با رفتار غیرحرفه‌ای دیپلماتیک آزردند. باید توجه کنیم برخلاف آنچه که در رسانه گفته می‌شود در همین روزها شرکت‌های چینی به بهانه تحریم آمریکا از همکاری با ما سر باز زده یا کشتی‌های ما برای پهلوگیری در بنادر چینی مدت‌ها معطل تایید مقامات به بهانه تحریم‌ مانده و هزینه‌های مختلفی بر ما وارد می‌شود. پس هر مذاکره و هر تفاهم‌نامه‌ای باید واقعی و اجرایی بوده و طوری تنظیم شود که طرف مقابل نه آن را وسیله امتیاز گرفتن از آمریکا و غرب قرار دهد و نه با شل و سفت شدن تحریم‌ها مفاد تفاهم‌نامه را تغییر داده یا در سخت‌ترین شرایط از اجرای آن سر باز زند.
باید گفت که تفاهم و همکاری با چین آن هم طی یک برنامه درازمدت استراتژیک نه تنها مفید بوده بلکه لازم است و دولت دوازدهم مقصر اصلی تاخیر در نهایی شدن این مهم می‌باشد. در این تفاهم تیمی حرفه‌ای در حوزه‌های مختلف به‌ویژه اقتصاد باید با محور قرار دادن عزت ملت ایران نسبت به نهایی کردن موارد اقدام و آن را عملیاتی کند. آنهایی هم که در همکاری درازمدت و توافق با چین دغدغه غرور ملی دارند، می‌توانند به آمار میزان واردات کالاهای چینی به کشورهایی همچون آمریکا یا فعالیت‌ شرکت‌هایی همچون هوآوی در کشورهای مختلف اروپایی پرداخته و توجه کنند که چین توانسته سهم بسزایی از اقتصاد دنیا را به خود اختصاص دهد. پس یک رابطه سالم با رویه برد - برد و با دید درازمدت حق ملت ایران است. قطعا ایران و چین به ترتیب به عنوان دارنده بیشترین ذخایر منابع انرژی (نفت و گاز) در دنیا و بیشترین مصرف‌کننده محصولاتی چون متانول می‌توانند، شرکای مناسبی بوده و با سرمایه‌گذاری مشترک در مناطقی چون هاب پتروشیمی مکران در منطقه آزاد چابهار آینده‌ای مطمئن‌تر در حوزه‌های اقتصادی - امنیتی برای منطقه ایجاد کنند.