سرمقاله‌نویس روزنامه جمهوری اسلامی که مدتی است با خیانت در امانت پایه‌گذاران این روزنامه، در خدمت جریان غربگرا و تجدیدنظرطلب قرار دارد، در یادداشتی نوشت: برای مردم آمریکا شاید چندان تفاوتی میان فیل و الاغ نباشد، زیرا آنها معتقدند و به چشم خود می‌بینند که هر دو حزب مطرح و معروف فقط به فکر جلب منافع برای خود هستند و در کارزارهای انتخاباتی نیز بدون آنکه مبانی اخلاقی را رعایت کنند، به همدیگر می‌تازند.
وی می‌افزاید: آنچه از ماجرای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به ما مربوط می‌شود این است که آیا فیل برادر الاغ است یا با هم تفاوت دارند؟
نمی‌توان این واقعیت را کتمان کرد که در ایران حساسیت زیادی نسبت به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا وجود دارد. علی‌رغم ظاهرسازی‌هایی که کاسبان تحریم می‌کنند و می‌گویند فرقی میان ترامپ و بایدن وجود ندارد و اصولا ما نباید مسائل کشور را با این انتخابات مرتبط کنیم، آنها از پیروزی درباره ترامپ استقبال می‌کنند زیرا از کارشکنی‌های او  علیه برجام سود برده‌اند و رونق آینده سیاسی و اقتصادی خود را نیز در گرو ادامه ریاست جمهوری او می‌دانند، آنها با این واقعیت آشنا هستند که آمریکا فارغ از عملکرد تا حدودی متفاوت دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان، بر مبنای یک سیستم استکباری مدیریت می‌شود که سلطه‌طلبی را در ذات خود دارد، ولی با این حال منافع جناحی خود را در تفاوتی جست‌وجو می‌کنند که در عملکرد این دو حزب وجود دارد و در 4 سال ریاست جمهوری ترامپ توانسته به آنها در لطمه زدن به برجام کمک کند و به کاسبی‌شان از تحریم‌ رونق ببخشد حتی اگر استخوان‌های مردم خرد شود. درست در همین نقطه است که مشخص می‌شود اگر فیل برادر الاغ هم باشد، برادر ناتنی است.
نویسنده بی‌آنکه بداند در صدر نوشته‌اش، استدلال پایانی‌اش را ابطال کرده است؛ آنجا که اذعان می‌کند هر دو حزب آمریکایی اخلاق را رعایت نمی‌کنند و از نگاه مردم آمریکا نیز چندان تفاوتی ندارند چون فقط به فکر منافع خود هستند.
با این وصف و با وجود خدعه‌های دموکرات‌ها در تنظیم کلاهبردارانه برجام و سپس اجرای نامتوازن آن (در قالب بازگرداندن تدریجی برخی تحریم‌های ویزایی و...) معلوم نیست نویسنده چگونه عملا به سمت دموکرات‌ها غش می‌کند؟ نویسنده عمدا توضیح نمی‌دهد که اگر آمریکا توانست تعهدات برجامی را زیر پا بگذارد و دولت روحانی نتواند اعتراض درخوری انجام دهد، مربوط به خدعه دموکرات‌ها در نحوه تنظیم توافق بود. آنها بودند که بیشترین تحریم و گسترده‌ترین تحریم‌ها را علیه ایران وضع یا اجرا کردند. آنها زیرساخت‌های تحریم‌های اجراشده توسط ترامپ را طراحی کردند و قبل از آن هم، واضع و مجری تحریم‌های فلج‌کننده بودند و همان‌ها در دولت اوباما با توهین به روحانی، نامزد وی (حمید ابوطالبی) برای تصدی نمایندگی ایران در سازمان ملل را دیپورت کردند.
از سوی دیگر مشاوران جو بایدن نامزد دموکرات‌ها بارها گفته‌اند که به برجام برنمی‌گردند و برای بازگشت به آن (وعده نسیه) شرط‌هایی مانند افزایش بندهای تحریمی جدید به برجام و تمدید تحریم‌ها و دریافت تعهدات جدید از ایران در زمینه مسائل منطقه‌ای و تسلیحاتی را دارند. در واقع آنها معتقدند فشار تحریمی دولت ترامپ ابزار فشار خوبی برای مجبور کردن ایران به مذاکره و واگذاری امتیاز مجدد می‌دانند. آنها نه تنها از اقدام ترامپ ناراحت نیستند بلکه همین رفتار را ابزار فشار و چانه‌زنی دوباره می‌دانند.
و بالاخره اینکه نویسنده این تحلیل به‌جای فرار به جلو درباره برجام، باید توضیح دهد چرا با حمایت امثال این روزنامه، توافقی نوشته شده که ترامپ توانست آن را زیر پا بگذارد و دولت روحانی را - با دلالی اروپا - وادار به ادامه تعهدات یکطرفه کند؟ کاسبی واقعی به بزک کردن توافقی اینچنین خسارت‌بار است و باید دید امثال نویسنده چه سودی از اجرای یکطرفه تعهدات برجامی می‌برند؟! در عین حال منتقدان چنانکه بارها گفته‌اند سگ زرد را برادر شغال می‌دانند و تنها تفاوت دولت خبیث ترامپ با دولت خبیث اوباما را در این می‌دانند که دومی دستکش مخملی روی دست چدنی کشیده بود اما اولی بدون ماسک و نقاب و دستکش، دشمنی آمریکا را آشکارا نشان می‌دهد. در این میان ترجیح بزک‌کنندگان اعتماد به شیطان بزرگ هم این است که افراد نقابدار و عوام‌فریب در آمریکا سر کار باشند تا کسانی که بدون نقاب دشمنی می‌ورزند.