کیوان امجدیان در گفت‌وگو با کیهان، ضمن بیان مطلب فوق گفت: مجیدی با فیلم خورشید در ونیز خوش درخشید. فیلمی را عرضه کرد که در عین بیان معضلی رنج‌آور؛ تلخ و سیاه نیست و هر انسان دارای وجدانی را متاثر می‌کند.
وی افزود: اما مهم‌تر از فیلم و درخشش آن، به نظر من حرف‌های مجیدی در حاشیه نمایش فیلم بود. در واقع اعتراض مجیدی به سیاست‌های شوم و استکباری آمریکا و تحریم ظالمانه 40 ساله، نشان داد که هنرمند می‌تواند در محافل خارجی، هم بدرخشد و هم حرف‌هایی را به زبان بیاورد که متعلق به مردم مظلوم و آزاده است و نفی استکبار معنا می‌شود.
امجدیان همچنین گفت: سینمای ما نیازمند سینماگران جسوری است که اسیر تکنیک نمی‌شوند و مرعوب تشویق‌های خارجی نمی‌گردند. ما سینماگرانی را می‌خواهیم و نیاز داریم که به واسطه آرمانشان دوربین به‌دست می‌گیرند و برای دغدغه‌های متعالی فیلم می‌سازند. اگر آرمان‌های الهی، ما را به سمت هنر سوق دهد مطمئن باشید، حاصل کار ما حرف و درد مردم و در نگاهی کلان‌تر؛ دغدغه انسانی است. ما باید با چنین موضعی، سینمای تراز جمهوری اسلامی را تعریف کنیم.
این نویسنده و منتقد ادامه داد: سینمای مجیدی سینمای درد و دغدغه است. به رغم بعضی ضعف‌ها، خورشید فیلمی دوست‌داشتنی است و امیدوارم که در داخل نیز چنان‌که شایسته است هدف استقبال مردمی قرار گیرد.