سرویس ورزشی-

ماجرای قرارداد مارک ویلموتس با فدراسیون فوتبال بحث روز محافل ورزشی است. پس از اعلام رای فیفا درخصوص پرونده ویلموتس و محکوم شدن فدراسیون فوتبال ایران به پرداخت شش میلیون و 137 هزار و 500 یورو شاهد انتقاد و اعتراض مردم، اهالی ورزش و فوتبال نسبت به عدم مدیریت در ورزش، فدراسیون فوتبال و ضعف نظارت دستگاههای اجرایی بر عملکرد زیرمجموعه‌هایشان هستیم.
این انتقادات تا آنجا ادامه داشت که بالاخره پای نهادهای نظارتی نیز پرونده باز شد و هشت نفر از اعضای هیئت‌رئیسه فدراسیون فوتبال که در هنگام عقد قرارداد همکاری با ویلموتس سند قرارداد را امضا کرده‌اند و در حال حاضر به علت انجام اشتباهات متعدد در نوع قرارداد متهم شناخته شده‌اند از سوی سازمان بازرسی به دادستان عمومی و انقلاب تهران معرفی شدند.
علاوه‌بر قوه قضائیه این پرونده در مجلس نیز پیگیری می‌شود و اهالی ورزش امیدوار هستند که با متخلفان این پرونده برخورد مناسب صورت گیرد تا درس عبرتی باشد برای مدیرانی که به عمد یا غیرعمد ضربات جبران ناپذیری را بر پیکره ورزش ایران وارد می‌کنند.
رقم‌های سرسام آور بازیکنان و مربیان داخلی
به موازات این برخوردهای قضایی، هیئت‌رئیسه فدراسیون فوتبال مصوب کرد که در فصل ۱۴۰۰-۱۳۹۹ مسابقات باشگاهی؛ عقد قرارداد با بازیکنان و مربیان خارجی جدید در باشگاه‌ها ممنوع شود. بازیکنان و مربیان خارجی فعلی شاغل در صورت اتمام مدت قرارداد فقط می‌توانند با همان باشگاه فعلی خود تمدید کنند و پیوستن آنها به سایر باشگاه‌ها نیز ممنوع است.
اما گویا همین قانون نیز تبدیل به دردسر تازه برای برخی باشگاه‌ها شده زیرا موجب شده دلالان بازیکنان ایرانی با اطلاع از این موضوع که دیگری خبری از بازیکنان خارجی نیست‌، بی‌دلیل قیمت بازیکنانشان را بالا ببرند. روز گذشته خبرگزاری مهر در گزارشی به این موضوع اشاره داشت و عنوان کرد: «با شروع فصل نقل و انتقالات برخی بازیکنان برای فصل بیستم لیگ برتر پای میز مذاکره رفته‌اند و پیشنهادهای میلیاردی را به مدیران ارائه داده‌اند که خارج از تصور خیلی از مردم است و با واقعیت‌های زندگی آنها تفاوت بسیار زیادی دارد.
بنا بر اطلاعات کسب شده تعداد زیادی از بازیکنان نه چندان مطرح و کم تاثیر برای تمدید و یا عقد قرارداد جدید رقم‌های بالای ۵ میلیارد و حتی ۱۰ میلیارد تومان به مدیران باشگاه‌ها ارائه داده‌اند و متاسفانه برخی مدیران نیز به این خواسته آنها تن داده‌اند.
پیشنهادات ۱۰ میلیارد تومانی بازیکنان به باشگاه‌ها در شرایطی صورت گرفته که فوتبال ایران در حال حاضر بازیکن «ستاره»ای ندارد که بتواند در نتیجه گرفتن یک تیم تاثیرگذار باشد و اکثر آنها فوتبالیست‌هایی معمولی هستند و با نسل‌های گذشته تفاوت فنی زیادی هم دارند اما رقم‌هایی که پیشنهاد می‌دهند در حد فوتبالیست‌های بزرگ و تاثیرگذار است.»
خبرگزاری تسنیم نیز در گزارشی در این باره نوشت: «هنوز زمان زیادی از اعلام قانون ممنوعیت حضور مربیان و بازیکنان خارجی نگذشته که با شنیدن اعداد و ارقام بازیکنان و مربیان داخلی، دود از سر همه بلند شده است. بازیکنی که برای یک سال 15 میلیارد از باشگاه خود برای تمدید قرارداد طلب کرده یا بازیکن دیگری که با 13-12 میلیارد خواسته تا بماند. برخی بازیکنان هم ارقامی حدود 8 میلیارد خواسته‌اند. این بازیکنان هم در دو تیم پرسپولیس و استقلال هستند و هم در تیم‌های دیگر. در این شرایط صحبت از یک مربی هم به میان آمده که پیشنهاد مالی‌ به باشگاه خواهانش دستمزد سالیانه 24 میلیارد بوده یا مربی دیگری که برای قرارداد سه ساله خود، 50 میلیارد طلب کرده است.
حال این سؤال پیش می‌آید که چگونه باشگاهی مثل پرسپولیس و استقلال یا حتی سپاهان، می‌تواند و می‌خواهد 10 تا 15 میلیارد تومان به یک بازیکن بدهد؟ این ارقام از کجا می‌آید؟ چگونه یک بازیکن از باشگاهش درخواست می‌کند قراردادش 3 یا 4 برابر شود؟ اینکه یک بازیکن در تیمی پرطرفدار مثل پرسپولیس و استقلال که هوادارانش گاهی اوقات با 50 یا 100 هزار تومان دارایی به ورزشگاه می‌رفتند، طلب 10 یا 15 میلیارد تومان می‌کند از نکاتی است که باید به آن توجه جدی کرد. این پول از کجا باید تأمین شود و آیا اصولاً برخی بازیکنان ارزش پرداخت این ارقام را دارند؟ نقش دلال‌ها و ایجنت‌ها در این میان چیست و چرا کسی به این افراد توجه نمی‌کند؟»
انتظاری که از نهادهای نظارتی می‌رود
از نهادهای نظارتی که این روزها درگیر پرونده فاجعه قرارداد مارک ویلموتس هستند انتظار می‌رود نیم نگاهی نیز به داخل داشته باشند و با نظارت دقیق بر روی قرارداد بازیکنان با باشگاه‌ها اجازه ندهند برای حدود ۹ ماه بازی یک فوتبالیست(یک فصل فوتبالی) ۱۰ میلیارد تومان به او داده شود. آنها اگر می‌خواهند چند ماه دیگر به پرونده مدیران نالایق و کارنابلد ورود نکنند و کمیته بررسی پرونده تشکیل ندهند و مدیران را به دادسرا و دادگاه احضار نکنند، همین حالا و قبل از آنکه این قراردادها به امضا نهایی برسد باید ورود کنند و اجازه ندهند چنین رقم‌های سرسام آوری به بازیکنان داده شود.
در شرایط اقتصادی که مردم با آن دست به‌گریبان هستند و متوسط حقوق کارگران و کارمندان حدود ۲ میلیون تومان است و در خوش بینانه‌ترین حالت سالی ۵۰ میلیون تومان درآمد ندارند، چه دلیلی دارد که یک فوتبالیست برای هفته‌ای دو بازی که مجموع بازی‌هایش به ۵۰ بازی ۹۰ دقیقه‌ای هم نمی‌رسد ۱۰ میلیارد تومان دریافت کند؟