حرامیان بر این باور بودند که با شهادت مولای مظلوم ما حسین‌بن‌علی و یاران پاکباخته‌اش علیهم‌السلام به پیروزی رسیده‌اند! و چنین است که در زیارت عاشورا می‌خوانیم «اَللّهُمَّ اِنَّ هذا يَوْمٌ تَبرَّکَتْ بِهِ بَنُو اُمَيَّهًَْ وَ ابْنُ آکِلَهًِْ الَآکبادِ اللَّعينُ ابْنُ اللَّعينِ عَلى لِسانِكَ وَ لِسانِ نَبِيِّكَ صَلَّى‌اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ» و «وَ هذا یَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِیادٍ وَ آلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَیْنَ صَلَواتُ‌اللَّهِ عَلَیْهِ»... اما، دیری نپائید که همگان به وضوح دیدند، در آن روز «خون بر شمشیر پیروز شده است» و...
امروز هم در سوگ شهیدان کربلا و سید و سالارشان حضرت ابا عبدالله الحسین علیه‌السلام این ستون را دیگرگونه می‌نگاریم و به سروده‌ای از شاعر برجسته و متعهد کشورمان آقای مرتضی امیری اسفندقه اختصاص می‌دهیم:

دل نیست اینکه دارم، گنجینۀ غم توست
بیگانه باد با غیر، این دل که محرم توست
ورد زبانم‌ امسال، ذکر مصیبتت بود
‌امسال عالم من، در فکر عالم توست
تصویر کربلایت جاری‌ست در سرشکم
تا زنده‌ام نگاهم، کانون ماتم توست
خون تو تا قیامت، می‌جوشد از دل خاک
سرسبز، خاک این دشت از خون خرم توست
سرشار کرد خونت،‌ امسال تشنگی را
این کربلای تفته سیراب از دم توست
یا رب سر حسین است، بر روی نیزه آیا
یا سِرّ آفرینش؟ یا اسم اعظم توست
بگذار تا بگردم، دور تو، کعبۀ من
ذی‌الحجهًْ من ‌امسال، ماه محرم توست