«كُلُّ يَومٍ عاشُورا و كُلُّ أَرضٍ كَربَلا» بايد سرمشق امت اسلامى باشد. قيام همگانى در هر روز و در هر سرزمين، عاشورا قيام عدالتخواهان، با عددى قليل و ايمانى و عشقى بزرگ، در مقابل ستمگران كاخ‌نشين و مستكبران غارتگر بود و دستور آن است كه اين برنامه سرلوحه زندگى است در هر روز و در هر سرزمين. روزهايى كه بر ما گذشت عاشوراى مكرر بود و ميدان‌ها و خيابان‌ها و كوى و برزن‌هايى كه خون فرزندان اسلام در آن ريخت، كربلاى مكرر. و اين دستور آموزنده، تكليفى است و مژده‏اى. تكليف از آن جهت كه مستضعفان، اگرچه با عده‏اى قليل، عليه مستكبران، گرچه با ساز و برگ مجهز و قدرت شيطانى عظيم، مأمورند چونان سرور شهيدان قيام كنند. و مژده كه شهيدان ما را در شمار شهيدان كربلا قرار داده است؛ و مژده كه شهادت رمز پيروزى است.
صحیفه امام؛ ج9؛ ص455 | قم؛ 16 شهریور 1358