نشنال‌اینترست درباره همکاری راهبردی ایران و چین می‌نویسد: انتشار اخباری درباره همکاری 25 ساله تهران- پکن، نگرانی‌ها را در مورد اتحاد قریب‌الوقوع بین دو رقیب آمریکا افزایش داد. این امر می‌تواند نفوذ چین در غرب آسیا را گسترش داده و توان اقتصادی ایران را در برابر تحریم‌های آمریکا قوت بخشد. البته هر دو کشور ایران و چین هنوز نسبت به یکدیگر با احتیاط رفتار می‌کنند. با این وجود، همکاری نزدیکتر دو طرف می‌تواند منجر به افزایش قدرت نظامی ایران و حضور بیشتر چینی‌ها در منطقه شود. در ژانویه 2016 دو کشور توافق کردند كه به عنوان بخشی از مشاركت جامع راهبردی جدید خود، توافقنامه همکاری جامع 25 ساله را دنبال كنند. در این توافقنامه پیش‌بینی شده که دو طرف همکاری را در شش حوزه اصلی بسط دهند. این شش حوزه شامل خرید نفت و گاز طبیعی ایران، سرمایه‌گذاری‌های چین در زیرساخت‌ها از جمله کمک به توسعه بندر چابهار و بندرعباس، توسعه فناوری‌های نوین مثل 5جی و هوش مصنوعی، بانکداری و تجارت، حوزه‌های دفاعی با تمرکز بر مبارزه با تروریسم و هماهنگی در نهادهای چندجانبه می‌شود.
دلایل خوبی برای چرایی تمایل چین و ایران به همکاری وجود دارد. اقتصاد دو کشور در واقع مکمل یکدیگر است چرا که چین بزرگترین وارد کننده نفت در جهان و ایران به دنبال خریدارانی است که مایل به نقض تحریم‌های آمریکا باشند. ایران همزمان در حوزه زیرساختی از جمله توسعه ریلی و 5جی نیازمند نوسازی است و چین این امکان را در اختیارش می‌گذارد. روابط نظامی دو طرف نیز که در دهه 1980 هنگامی که چین به بزرگترین تأمین کننده تسلیحات ایران تبدیل شد، آغاز گردید، دوباره رو به افزایش است. در دسامبر سال 2019 ناوهای جنگی چین، ایران و روسیه مانور مشترکی را در دریای عمان برگزار کردند.
برخی مخالفت‌ها در ایران نباید باعث دست‌کم گرفتن توافق از سوی آمریکا شود. این توافق می‌تواند فواید عمده‌ای برای تهران و پکن داشته باشد. همکاری چین و ایران می‌تواند در چندین حوزه مشکلاتی را برای آمریکا ایجاد کند. اول اینکه، ادامه انتقال نفت به چین برای تهران پول نقدی فراهم می‌کند که بتواند از فشار تحریم‌های آمریکا خارج شود. دوم استراتژیک ایران است.
نشریه آمریکایی تاکید می‌کند همکاری 25 ساله ایران و چین، هیولایی است که آمریکا باعث پدید آمدن آن شد.