به گزارش روابط عمومی وزارت نفت، مسعود کرباسیان، مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران دیروز در آیین امضای قرارداد طرح توسعه میدان نفتی یاران اعلام کرد: سه قرارداد بر مبنای الگوی جدید قراردادهای نفتی در میدان‌های مشترک خواهیم داشت شامل چنگوله و سهراب و لایه‌های نفتی پارس جنوبی که کار از طرف نفت تمام است و منتظر برنامه و بودجه هستیم. دو میلیارد دلار عایدی دولت از اجرای قرارداد توسعه میدان یاران خواهد بود.
وزیر نفت هم در این برنامه با‌ اشاره به این قراردادها توضیح داد: قرارداد توسعه میدان نفتی یاران که قبلاً شامل دو فاز بود، اکنون تجمیع شده است و در قالب قراردادهای آی پی سی بین شرکت ملی نفت ایران و شرکت توسعه صنعت نفت و گاز پرشیا منعقد می‌شود.
بیژن زنگنه مدعی شد: IPC یک نوع قرارداد تکامل یافته بیع متقابل سنتی است که مباحث مربوط به بهره‌برداری در آن در نظر گرفته شده است.
گفتنی است ظاهرا تجربه مسئولان وزارت نفت از قرارداد با توتال برای توسعه فاز 11 میدان گازی پارس جنوبی چندان درس آموز نبوده است.
این قرارداد که در دولت تدبیر و امید و بر اساس چارچوب قراردادهای جدید طراحی شده ازسوی وزارت نفت منعقد گردید، با تبلیغات رسانه‌ای بسیار زیاد، به‌عنوان یکی از دستاوردهای بزرگ برجام مطرح بود. دولتی‌ها که امید زیادی به قول و قرار خود با غربی‌ها داشتند، این قرارداد را تحولی در توسعه میادین مشترک کشور عنوان می‌کردند، اما در ادامه ماجرا و پس از خروج آمریکا از برجام، توتال هم از ایران رفت.
هر چند این قرارداد هم مانند عموم قراردادهای برجامی محرمانه باقی ماند، اما آن‌طور که بعدها خود زنگنه اذعان نمود، در این قرارداد هیچ‌گونه بندی که بتوان بر اساس آن از توتال برای فسخ یکجانبه قرارداد خسارتی مطالبه کرد، پیش‌بینی نشده بود.
به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و صاحبنظران حوزه انرژی، قراردادهای جدید نفتی دارای ایرادات اساسی می‌باشد که باید در آن تجدید نظر جدی صورت پذیرد. تصمیم وزارت نفت برای ادامه این قراردادها ممکن است زمینه‌ساز وارد آمدن خسارت‌های جدید به کشور باشد.