اصل ماجرا فراموش نشود
سرویس ورزشی-
بحث خصوصی سازی دو تیم قدیمی و پرطرفدار کشورمان یعنی استقلال و پرسپولیس موضوعی است که هر چند از سال‌ها پیش به ویژه در سالیان اخیر و دولت فعلی مطرح بوده است ولی عملا به جایی نرسیده و دو تیم
ذکر شده که از سرمایه‌های با ارزش ورزش کشورمان به حساب می‌آیند کماکان در حالتی برزخی و بلا تکلیف روزگار می‌گذرانند.
روشن شدن قطعی تکلیف مالکیتی دوتیم ذکر شده (وحالا نه حتما خصوصی سازی آنها) یکی از کارهای اجتناب ناپذیری است که در این ورزش و در جهت بهبود اوضاع ورزش بالاخره باید انجام بشود واگر هم تاکنون انجام‌نشده فقط برای این است که در ورزش تقریبا همیشه دیدگاهی حاکم بوده و سکان‌مدیریتی آن را در دست داشته که بیش از آنکه دنبال کار ورزش و آینده و سرنوشت ورزش باشد در پی مشغولیت‌های عمدتاً سیاسی و شخصی خودش بوده و ورزش را با روش و مشی « باری به هرجهت» و« روزمرگی» اداره کرده است، این است که می‌بینیم بسیاری از کارهای ورزش معطل مانده و از سرمایه‌های کم‌نظیری که ورزش ما در ابعاد مادی و انسانی برخوردار است به درستی استفاده نمی‌شود و در ورزش به« حداقل»ها بسنده کرده‌ایم.
برای روشن شدن منظورمان همین دو تیم پرسپولیس و استقلال را مثال می‌زنیم.این دو تیم با وجود اینکه بالقوه از ظرفیت‌های بالایی فقط از حیث فنی- به تاثیرگذاری‌هایی که از نظر فرهنگی و اخلاقی و اقتصادی و... می‌توانند بر ورزش و جامعه ورزش بگذارند، اینجا کاری نداریم- برخوردارند و می‌توانند در بالا بردن کیفی و فنی بسیاری از رشته‌های ورزشی مثل والیبال، بسکتبال، هندبال، واترپلو و... حتی رشته‌های انفرادی مثل کشتی و رزمی و... نقش بسیار موثری را ایفا نمایند اما همان‌طور که همه می‌دانیم و با دوچشم سر می‌بینیم کل فعالیت‌های این دو تیم به یک تیم فوتبال منحصر شده که آنها هم مثل اکثر قریب به اتفاق تیم‌های پرطرفدار و مردمی کشورمان از حداقل شرایط یک تیم فوتبال برخوردار هستند وگاهی هم برخوردار نیستند.
در این‌میان فقط تیم‌های بدون طرفداری که ازصفر تا صد از بودجه دولت و بیت‌المال تامین می‌شوند دغدغه‌ای ندارند و در حاشیه امنیت به سرمی برند که این هم از عجایب ورزش است که پول مردم خرج تیم‌های فاقد پشتوانه و حمایت مردمی می‌شود و آن وقت «هشت» تیم‌های محبوب و مردمی همیشه گرو « نُه» شان است! در اینجا هم می‌بینیم سیاست« هیاهو راه بینداز و ریاست کن» تاثیر مثبت خودش را برای کسانی که سکان مدیریت ورزش را در دست داشته و دارند نشان داده و با قهرمانی یکی از این دوتیم در لیگ برتر،کانّه آنها هیچ مشکل وکمبود وضعف ساختاری و... ندارند وهمه چیز
روبه‌راه و بسامان است. درست همان اتفاقی که مثلا با صعودتیم ملی فوتبال به جام جهانی برای کلیت فوتبال ما می افتد و روشن می‌کند که چرا این همه مسئولان ورزش ما از صدر تا ذیل تلاش دارند فوتبال گرفتار و پر مشکل ما
هرطور شده به جام جهانی صعود کند!
صعود فوتبال به جام جهانی و هیاهوی کر‌کننده و تبلیغات خیره‌کننده و پردامنه درباره آن موجب می‌شود تا مشکلات و کمبودها و کارهای ناکرده و معطل مانده در این رشته در پس آن گم و پنهان شود و... لطفا دقت فرمایید:کسی با قهرمانی یکی از دوتیم استقلال و پرسپولیس مخالفتی ندارد. چه بهتر که همواره تیمی مردمی و پرطرفدار که تعدادشان هم در فوتبال ایران کم نیست قهرمان شود، کسی با صعود فوتبال ایران به جام جهانی که در نوع خودش توفیق و افتخار بزرگی برای هر کشوری است، ضدیت ندارد بلکه حرف این است که این قهرمانی‌ها وموفقیت‌ها موجب نشود اصل ماجرا فراموش شود. باعث نشود تکلیف دوتیم پرطرفدار کشورمان روشن نشود، دلیل وبهانه‌ای نشود که مسائل لاینحل و ساختاری کلیت فوتبال و ورزش هیچ‌گاه حل نشود و...
پرسپولیس و استقلال دو سرمایه مهم و با ارزش ورزش کشورمان هستند که نه فقط در ابعاد ورزشی که در ابعاد فرهنگی، اجتماعی، اخلاقی، اقتصادی و... می‌توانند در برنامه‌ریزی‌های کلان مورد توجه قرار بگیرند. این دو تیم
نه فقط در یک رشته(فوتبال) می‌توانند به کمک ورزش ایران بیایند و موجب گسترش ورزش و شور و نشاط در جامعه و نزد جوانان عزیز شوند،که می‌توانند در اکثر رشته‌ها به طور جدی فعال شوند و علاقه‌مندان ورزش را به اماکن ورزشی و رشته‌های مختلف بکشانند و... این دو تیم بدون اغراق از این قابلیت‌ها وظرفیت‌ها برخوردارند و لازم است برای رشد و پیشرفت ورزش در ابعاد گوناگون از آنها استفاده شود.
متاسفانه این اتفاق تا حالا نیفتاده و این دو تیم با نگاه « حداقلی» و
« باری به هرجهتی» اداره شده‌اند. البته همیشه حرف‌هایی درباره سروسامان دادن به سرخابی‌ها مطرح بوده اما فعلا در عمل اتفاق خاصی نیفتاده است.چند روز پیش وزیر ورزش در جلسه خصوصی سازی این دوتیم اظهاراتی داشت که از آن، چنان بر می‌آید که ظاهراً در آینده نزدیک قرار است ماجرای
خصوصی‌‌سازی درباره این دوتیم به سرانجام برسد. ایشان گفته است:« کار مشترکی که توسط وزارت ورزش و جوانان و سازمان خصوصی سازی در راستای سیاست‌های دولت در حال انجام است، کاری بزرگ و تاریخی در عرصه کشور است» ما هم مثل همه علاقه‌مندان به ورزش ایران در انتظار می‌نشینیم تا این کار بزرگ و تاریخی اتفاق بیفتد... چون ورزش مستعد کشورمان برای قوی شدن و رسیدن به جایگاه حَقّه خود،معطل انجام کارهای بزرگ و تحول وپرهیز از روزمرگی و تنبلی و یکنواختی است...