قدرت اقتصادی با کار و تلاش، بخشش و شکر(حکایت خوبان)
روزی امام علی(ع) عبورش به گروهی از مسلمانها افتاد که گوشه‌ای از مسجد را اشغال کرده بودند و به عبادت مشغول بودند. حضرت علی(ع) نزدیک ایشان رفت و فرمود: شما چه کسانی هستید؟ و چه می‌کنید؟ در پاسخ به حضرت، اظهار داشتند: ما بر خداوند توکل کرده‌ایم و عبادت او می‌کنیم. حضرت فرمود: خیر، چنین نیست؛ بلکه شما بی‌عار و مفت‌خور می‌باشید، چناچه راست می‌گوئید و توکل بر خداوند متعال دارید، بگوئید که در چه مرحله‌ای از توکل قرار دارید؟ گفتند: اگر چیزی به ما برسد، می‌خوریم و قناعت می‌کنیم و چنانچه چیزی به ما نرسد، صبر و تحمل می‌نمائیم. سپس امام علی(ع) خطاب به ایشان کرد و با صراحت فرمود: سگ‌های محله ما نیز چنین روشی را دارند. آنان با خون‌سردی گفتند: پس ما چه کنیم، شما بفرمائید که چه رفتاری داشته باشیم؟ حضرت فرمود: بایستی آنچه را که ما یعنی، پیامبر خدا و اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام انجام می‌دهیم؛ شما مسلمانها نیز چنان کنید. گفتند: شما چه کارهائی را انجام می‌دهید، تا ما تبعیت نمائیم؟ امام(ع) فرمود: ضمن سعی و تلاش و کار و عبادت، آنچه به ما برسد پس از مصرف، اضافه آن را بذل و بخشش می‌کنیم. و اگر چیزی درآمدی نیافتیم، خداوند منان را؛ در هر حال شکر و سپاس می‌گوئیم. (1)
____________
1- مستدرک الوسائل، ج 11، ص 220