مرحوم آیت‌الله‌ بهجت در برخی سخنانشان به راه‌هایی برای دفع بلا ‌اشاره کرده‌اند که در این میان می‌توان به دعا، تضرع، صدقه و خواندن سوره مؤمنون ‌اشاره کرد. تضرع به معنای زاری کردن و پشیمانی و دعا به درگاه خدا یکی از راه‌های دفع بلا از منظر قرآن کریم است.
***
تضرع به هنگام بلا
خداوند، بلاها را بدون مصلحت و ملاک نمی‌فرستد و برای رفع آن، دعا لازم است. خداوند سبحان می‌فرماید: «فَلَوْلاَ إِذْ جَآءَهُم بَأْسُنَا تَضَرعُواْ؛ پس ‌‌ای‌کاش آن هنگام که سختی از سوی ما برای آنها می‌آمد، تضرع و زاری می‌‌کردند». (انعام: ۴۳) یعنی بأس و سختی و فشار، بأس ما و از طرف ماست و ما آن را برای شما فرو می‌فرستیم، برای اینکه به درگاه ما تضرع کنید و به ما روی آورید و از ما درخواست کنید و دعا کنید. چرا چنین نیستید؟! (در محضر بهجت، ج۱، ص ۳۶۶)
حکمت بلاها
خداوند، نوازل و بلاها را بدون حکمت و بدون ملاک و مصلحت نمی‌فرستد، بلکه برای دعا و تضرع ما می‌فرستد. بنابراین، برای رفع آنها دعا لازم و تضرع به درگاهش مطلوب است.(در محضر بهجت، ج۲، ص۳۷۹)
بلای فراگیر
گاهی بلاها تعمیم دارد یعنی ‌تر و خشک را با هم می‌سوزاند. خداوند سبحان می‌فرماید: «وَ اتَّقُوا فِتْنَهًًْ لا تُصیبَنَّ الَّذینَ ظَلَمُوا مِنْکُمْ خَاصَه؛ بپرهیزید از بلایی که تنها به ستمگرانی که در میان شما هستند، نمی‌رسد». (انفال: ۲۵)، (در محضر بهجت، ج۲، ص۲۴۶)
اثر خواندن سوره مؤمنون و زیاد صدقه دادن
آن شخص که بنده او را نمی‌شناسم گفته است: خواندن سوره «مؤمنون» و زیاد صدقه دادن، برای رفع و قطع این بلاها (اشاره به بمباران شهرها در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران) نافع است. (در محضر بهجت، ج۲، ص۴۶)
آیا نباید پیش از بلا و گرفتاری
به خدا ملتجی شویم؟!
«فَلَوْ لا إِذْ جاءَهُمْ بَأْسُنا تَضَرَّعُوا؛ پس ای ‌کاش زمانی که گرفتاری ما رسید، تضرع می‌کردند!». در شداید و سختی‌ها و گرفتاری‌ها همه می‌گویند: یاالله! معروف است که در مواقع طوفان، در کشتی از همه مرد و زن و بِر و فاجر ضجه بلند می‌شود. آری، در حال بلا و گرفتاری و شداید، حتی از غیر نمازگزارها، بلکه غیرمسلمان‌ها التجا ظاهر می‌شود. آیا با این همه بلاها که بر سر مسلمان‌ها می‌آید، نباید حال التجا برای ما پیش بیاید؟! و یا اینکه باز هم منتظر باشیم که حالت شدت و بلا از این هم بیشتر و بدتر شود؟! بله، ما باید در حال رخا، حالت ابتهال و تضرع و توسل داشته و ملتجی و شاکر باشیم، تا در حال شدت و گرفتاری به فریاد ما برسند.
وگرنه همان بلا و گرفتاری به سراغ ما می‌آید؛ زیرا کفار و دشمنان ما آرام و قرار ندارند، بلکه همین الان نقشه پنجاه سال بعد ما را می‌کشند. آیا نباید در حال رخا(خوشی و آسایش) ملتجی باشیم و یا اینکه مانند کافرها باشیم که فقط در حال شدت ملتجی می‌شوند و فقط در حال جنگ و شداید به کلیسا می‌روند؟! آیا نباید در فکر باشیم و با تضرع و زاری برای ظهور فرج مسلمان‌ها و مصلح حقیقی، حضرت حجت(عج) دعا کنیم؟! (در محضر بهجت، ج۲، ص۳۸)