صبح یک روز شهید رجائی(ره) که معمولاً از طریق اتاق من که دفتر ایشان بود وارد اتاق کار خود می‌شد پس از این که سلام کردم و ایشان جواب داد وارد اتاق خود شد. چند لحظه بعد آیفون زد و مرا خواست. خدمت‌شان رسیده گفتم: فرمایشی دارید؟ گفت: نه می‌خواستم از تو معذرت‌خواهی کنم. من که کمی از این حرف او جا خورده بودم، پرسیدم مگر چی شده؟! گفت: به نظرم رسید امروز هنگام ورود به اتاق، خوب با شما صحبت و حال و احوال نکردم. چون از منزل که بیرون آمدم حواس من جای دیگری بود و به فکر بودجه کشور بودم. یادم هست شما با من سلام و احوالپرسی کردید ولی نمی‌دانم پاسخ من چقدر مثبت و مناسب حال شما بود. احساس می‌کنم مثل همیشه برخورد نکرده‌ام. لذا از شما می‌خواهم اگر کمبودی در رفتار و گفتار من بوده عذر مرا بپذیرید چون حواسم
سر جای خودش نبود.
مجله ، مبلغان- آذر و دی 1382، شماره 48 ص134