سال 1342 در خطه «خوراسگان» که عقیق روشنایی روز، خورشید همیشه تابان، از پشت کوه‌هایش سر برمی‌آورد؛ تولد یافت. زمانی که شمع شهادت پرتو روح خدا، خزان غمزده پهلوی را به نور خود منور گرداند، «علی» نیز با شمع وجودش و با شرکت در راهپیمایی‌ها و گشت‌های شبانه روشنایی بزم انقلابیون شد. پس از به بارنشستن نهضت، سر در راه حفظ آرمان‌های انقلاب نهاد و در مدرسه بسیج عشق و در پادگان نظامی «غدیر»، اصول نظامی را فرا گرفت. آن زمان که تازیانه‌های خشم از آسمان خصم بر شانه‌های خسته وطن فرود می‌آمد، با حضور در میدان عشق لایزال الهی، سر در راه تسکین آلام میهن گذارد، 4 ماه دلاورانه بر بعثیان تاخت و سرانجام، سال 1362 طی عملیات «خیبر»، مجنون صفت ساکن کوی لیلی شد و «جزیره مجنون» را در سوگ خویش نشاند. فرازی چند از وصیت‌نامه شهید: «... آری برادر، خداوند سرنوشت انسان را به خود واگذاشت تا از بین راه‌ها و هدف‌هایی که در راه انسان‌ها هست، هر کدام را بخواهد انتخاب کند. پس ما باید این راهی را که انتخاب کرده‌ایم و این هدف را ادامه دهیم چرا که این هدف اسلام و این راه همان راه انبیاء و راه امام است. این راه را باید بپیماییم حتی اگر به قیمت جانمان تمام شود. اسلام خون می‌خواهد و باید خون داد...»