هجده روز از سومين ماه سال 1340 گذشته بود که عليرضا ديده به جهان گشود.در سايه پدر و مادري مؤمن و پرهيزکار با تنها خواهرش چنان با اصول دين و آداب شريعت آشنا گشت که حتي قبل از رسيدن به سن بلوغ پايبند به رعايت احکام و انجام واجبات بود. با فرا رسيدن زمان علم‌آموزي، با شور و ذوقي وافر کشتي وجود به بحر بيکران دانش سپرد و پس از گرفتن مدرک ديپلم با قبولي در کنکور، دانشجوي دندانپزشکي دانشگاه تهران شد. ايمان وعشق به خداوند در وجود عليرضا چنان نوري ايجاد کرده بود که شبانگاهان به راز و نياز با خدا مي‌نشست و در سجده‌هاي طولاني‌اش اشک مي‌ريخت. او با حساسيتي که بر حلال بودن لقمه داشت خمس مالش را به موقع پرداخت کرده و به ايتام و فقرا کمک مي‌کرد. در دوران انقلاب با پخش اعلاميه و شرکت در تظاهرات در پيروزي سهيم شد و در انقلاب دوم فعاليت چشمگيري داشت و به همراه هم‌دانشگاهي‌‌هايش لانه جاسوسي شيطان بزرگ را به تسخير خود درآورد. آيينه وجود عليرضا بازتاب‌کننده صفاتي چون صداقت، مهرباني، شجاعت و مسئوليت‌پذيري بود. او با علاقه زياد به مطالعه زمان‌هاي زيادي را صرف خواندن کتاب مي‌کرد. وي ساد‌ه‌زيستي را سر لوحه زندگي‌اش کرده و بسيار آرام و متين بود. با شروع جنگ تحميلي آن وجود سر تا پا مشتاق از طريق جهاد سازندگي راهي جبهه شد. با آنکه بيشتر فعاليت‌هايش در درمانگاه بود اما به شناسايي و عمليات هم مي‌رفت تا آن که در دومين روز از بهار سال 1361 در ارتفاعات رقابيه بر اثر اصابت تير به پهلو و شکم به شهادت رسيد. دانشجوي شهيد «عليرضا مسلم‌زاده»، سال 1340 در اصفهان متولد شد و در 2/1/1367 در عمليات فتح‌المبين به شهادت رسيد.