این موضع‌گیری مدعیان اصلاح‌طلبی در حالی است که خود آنها بیشترین نقش را در کشاندن دولت به بن‌بست داشته‌اند.
آفتاب یزد در سرمقاله خود نوشت: دولت روحانی بسان مشت‌زنی است که گوشه رینگ قرار گرفته و روزی نیست مشتی و لگدی بر پیکره‌اش نواخته نشود! این دولت به‌ دلیل عملکرد و رویکرد اتاق فکرش و برخی بدشانسی‌ها و ایضا خرابکاری‌ها تنهاتر  از هر زمان دیگری است چراکه کسی را یارای حمایت از این دولت نیست. حتی حامیان داغ دولت تدبیر و امید هم ترجیح می‌دهند این روزها سکوت پیشه کنند آن هم از سورپرایز وزیر جوان که آه و ناله بیشتری را بلند کرد به‌جای آنکه مفری باشد برای دولت روحانی. فلذا اکنون با دولتی روبه‌رو هستیم که واژه برای تشریح شرایطش سخت پیدا می‌شود... گویی همه منتظر هستند تا هرچه زودتر به اتمام برسد و ورق سیاسی در کشور تغییر کند. حتی عباس عبدی اصلاح‌طلب هم که به نوعی جزو حامیان حسن روحانی محسوب می‌شود، پیشنهاد داده همزمان با انتخابات مجلس، انتخابات ریاست جمهوری هم برگزار شود. شاید در چنین شرایطی بتوان گفت همه برای بدرقه حسن روحانی آماده هستند.
این روزنامه در پایان نوشت: اتمسفر سیاسی کشور هم اتفاقا مشکلی با این قضیه (استیضاح روحانی) ندارد؛ حتی امتیاز هم محسوب می‌شود. عوام که صفر تا صد مشکلات را از چشم دولت می‌بینند و خواص نیز نای و انگیزه‌ای برای حمایت ندارند پس شرایط برای انداختن قانونی دولت ایده‌آل است.
ختم کلام آنکه صرف‌نظر از عملکردها و کارنامه‌ها، یک جای کار می‌لنگد. این تنها گذاشتن‌های دولت‌ها طبیعی نیست. گویی در مواجهه با دولت روحانی در مسیری قرار گرفتیم که دیگران ریل آن را چیده‌اند نه خودمان.
یادداشت آفتاب یزد در حالی است که به‌تازگی عباس عبدی در گفت‌وگو با نشریه صدا (نشریه کارگزارانی واگذار شده به حزب اتحاد ملت)، خواستار استعفای روحانی شد.
به‌نظر می‌رسد افراطیون مدعی اصلاحات بازی در چند نقش را در پیش گرفته‌اند. عده‌ای با تهدید و مطالبه استعفا و گروهی دیگر با تحبیب و ابراز حمایت، می‌کوشند دولت و شخص روحانی را به سمت رفتار‌های رادیکال و خودزنی سیاسی سوق دهند؛ تا بدین ترتیب هم روی موج نارضایتی مردم که مخاطب اصلی‌اش خود اصلاح‌طلبان هستند سوار شوند و هم سناریوی سوخته «نمی‌گذارند دولت کار کند» را احیا کنند.