صیاد گفت که وی در مقابل درخواست و خواهش طراحان بیانیه فوق، متذکر شده که او حدود 37 سال است دیگر فیلمی نساخته و قاعدتا نمی‌تواند در زمره فیلمسازانی قرار گیرد که فیلم می‌سازند و دغدغه‌های صنفی و سیاسی داشته و بیانیه فوق را امضاء کرده‌اند.
این اظهار نظر پرویز صیاد از یک طرف نشانگر مقاصد ضدایرانی بیانیه‌نویسان است که برای امضای بیانیه‌شان، حتی به پای یک ضد انقلاب گستاخ و توهین‌کننده به ارزش‌های دینی و ملی هم افتاده‌اند، درحالی که وی اساسا در سینمای پس از انقلاب و در شرایط مورد نظر ایشان، حضور نداشته و همان اوایل پیروزی انقلاب از ایران فرار کرده است!
حرف‌های صیاد از طرف دیگر تمسخر امضای کسانی است که در طی همین مدت در خارج کشور به سر برده و هیچ ارتباطی به سینمای ایران ندارند و یا افرادی که اساسا در عمرشان حتی به اندازه یک فریم هم فیلم نساخته و یا با فرآیند تولید آن ارتباطی نداشته‌اند که تعداد کثیری از امضاکنندگان بیانیه فوق را شامل می‌شد!