بیانیه حضرت آیت‌الله صافی گلپایگانی در تشویق و ترغیب مؤمنین به برگزاری افطاری‌های ساده
حضرت آیت‌الله صافی گلپایگانی در بیانیه‌ای مومنین روزه‌دار را به برگزاری افطاری‌های ساده تشویق و ترغیب کرد.
به گزارش شفقنا، متن بیانیه این مرجع تقلید شیعیان بدین شرح است:
همان طور که بر همگان روشن است یکی از فواید مهم روزه‌داری، تذکر و یاد کردن حال فقرا و طبقه محروم و توجه به شرافت نفس و علو طبع بینوایان صابر و شکیبا است.
در حدیث شریف است که حمزه بن محمد به حضرت امام حسن عسکری علیه‌السلام نوشت: چرا خدا روزه را واجب فرمود؟ پاسخ رسید: لِیجِد الغنی مضض الجوع فیحنو علی الفقیره؛ برای این که توانگر درد گرسنگی را بیابد و به فقیر عطوفت کند.
پس، شخص روزه‌دار هم به عزت نفس فقرا آگاه می‌شود و هم از سختی و رنج آن طبقه محروم اجتماع، خبردار می‌شود و به فکر کمک به آنها می‌افتد. اینجاست که اسلام عزیز – که احکامش سراسر حکمت است – مردم و روزه‌داران را به کمک به محرومان در ماه مبارک رمضان تشویق می‌نماید تا آنجا که پیامبر مکرم اسلام درباره به ظاهر کوچکترین اعانت‌‌ها می‌فرماید: هر کس از شما مومن روزه‌داری را در این ماه افطار دهد، برای او نزد خدا ثواب یک بنده آزاد کردن و آمرزش گناهان گذشته خواهد بود. پس گفته شد؛ یا رسوال الله! همه ما قدرت بر آن نداریم؛ فرمود: با افطار دادن به روزه‌دار – اگرچه به نصف دانه خرما باشد – از آتش بپرهیزید.
آری! این است ثواب اعانتی اندک به مسلمانان در این ماه مبارک، لکن باید مراقب بود که بعض کار‌ها از ثواب الهی این اعمال نکاهد؛ بسا اسراف‌‌ها و هزینه‌های بیهوده، شب نشینی‌‌ها و مجالسی که پس از افطار برپا می‌شود و با متحمل شدن مصارف زیاد به پرخوری، غیبت، لهو و مزاح‌های باطل و گفت و شنودهای بی‌ثمر مشغول شده و از حکمت نبویه «صوموا تصحوا» محروم شوند.
چه خوب است مومنانی که از تمکن مالی برخوردار هستند، در این ماه مبارک با برپایی مراسم افطار در اماکن عمومی بدون اسراف و هزینه‌های نابجا و دعوت از اشخاص نیازمند، این عمل مستحب را به احسن وجه عملی سازند و چهره کریمانه ماه ضیافت الهی را به همگان نشان دهند و به همه بگویند که اسلام، دین رأفت و مهربانی، کمک به محرومان و نیازمندان است.
همان طور که بر همگان روشن است یکی از فواید مهم روزه‌داری، تذکر و یاد کردن حال فقرا و طبقه محروم و توجه به شرافت نفس و علو طبع بینوایان صابر و شکیبا است.
در حدیث شریف است که حمزه بن محمد به حضرت امام حسن عسکری علیه‌السلام نوشت: چرا خدا روزه را واجب فرمود؟ پاسخ رسید: لِیجِد الغنی مضض الجوع فیحنو علی الفقیره؛ برای این که توانگر درد گرسنگی را بیابد و به فقیر عطوفت کند.
پس، شخص روزه‌دار هم به عزت نفس فقرا آگاه می‌شود و هم از سختی و رنج آن طبقه محروم اجتماع، خبردار می‌شود و به فکر کمک به آنها می‌افتد. اینجاست که اسلام عزیز – که احکامش سراسر حکمت است – مردم و روزه‌داران را به کمک به محرومان در ماه مبارک رمضان تشویق می‌نماید تا آنجا که پیامبر مکرم اسلام درباره به ظاهر کوچکترین اعانت‌‌ها می‌فرماید: هر کس از شما مومن روزه‌داری را در این ماه افطار دهد، برای او نزد خدا ثواب یک بنده آزاد کردن و آمرزش گناهان گذشته خواهد بود. پس گفته شد؛ یا رسوال الله! همه ما قدرت بر آن نداریم؛ فرمود: با افطار دادن به روزه‌دار – اگرچه به نصف دانه خرما باشد – از آتش بپرهیزید.
آری! این است ثواب اعانتی اندک به مسلمانان در این ماه مبارک، لکن باید مراقب بود که بعض کار‌ها از ثواب الهی این اعمال نکاهد؛ بسا اسراف‌‌ها و هزینه‌های بیهوده، شب نشینی‌‌ها و مجالسی که پس از افطار برپا می‌شود و با متحمل شدن مصارف زیاد به پرخوری، غیبت، لهو و مزاح‌های باطل و گفت و شنودهای بی‌ثمر مشغول شده و از حکمت نبویه «صوموا تصحوا» محروم شوند.
چه خوب است مومنانی که از تمکن مالی برخوردار هستند، در این ماه مبارک با برپایی مراسم افطار در اماکن عمومی بدون اسراف و هزینه‌های نابجا و دعوت از اشخاص نیازمند، این عمل مستحب را به احسن وجه عملی سازند و چهره کریمانه ماه ضیافت الهی را به همگان نشان دهند و به همه بگویند که اسلام، دین رأفت و مهربانی، کمک به محرومان و نیازمندان است.