امام حسن عسکری(ع) به شیعیان خود فرمود: شما را وصیت می‌‌کنم به تقوای الهی، پارسایی در دینتان، اجتهاد و کوشش برای خدا، راستگویی و پرداخت امانت به کسی که شما را امین دانسته (و امانتی‌ نزد شما نهاده) نیکوکار باشد یا بدکار، و طول دادن سجده و خوش‌ همسایگی، که حضرت محمد(ص) برای همین دستورات (و اجرای همین کارها) آمده است. در میان قبیله‌های مردم نماز بخوانید ( و در جماعت‌هایشان حاضر شوید) و در مراسم تشییع‌جنازه‌هایشان حضور به هم رسانید، و بیمارانشان را عیادت کنید و حقوقشان را بدهید. که به راستی هرگاه مردمی از شما در دین خود پارسا باشد، و در گفتارش راستگو و امانت‌پرداز و خلق و خویش با مردم نیکو باشد، گویند: این مرد شیعه است و همین مطلب مرا خوشحال می‌کند. از خدا بترسید و زیور ما باشید و ننگ ما نباشید. دوستی‌ها را به سوی ما جلب کنید و زشتی‌ها را از ما دفع کنید، که به راستی هر چه خوبی درباره ما گفته شود، ما شایسته آن هستیم و هر بدی درباره ما گویند ما آن‌گونه نیستیم. ما را در کتاب خدا حقی است و خویشاوندی با رسول خدا و پاکیزگی از طرف خدا. کسی ادعای آن را جز ما نکند، مگر دروغگو.
بسیار به یاد خدا و مرگ باشید و تلاوت قرآن و درود بر پیامبر(ص) را زیاد کنید، که به راستی درود بر رسول خدا(ص) ده حسنه دارد. (1)
ــــــــــــــــــــــــــــــ
1- بحارالانوار، ج 78، ص 371