نویسنده روزنامه فرهیختگان در این‌باره نوشت: اگر روزی از من به‌عنوان یک خبرنگار بپرسند عجیب‌ترین اتفاقی که در دولت روحانی مشاهده کردی چه بود، برخلاف دیگران که شاید از وقایعی مانند شوک بنزینی یا ادعای بی‌خبری رئیس‌جمهور از این اقدام نام ببرند، از شرایط خاص حاکم بر پاستور یاد خواهم کرد؛ شرایطی که دولت دست به ‌اشتباهات بزرگی بزند و هزینه‌های گزافی را به کشور تحمیل کند. به یاد بیاورید گفت‌وگوی عیسی کلانتری با روزنامه قانون در تیرماه سال 92 را یا بعدا در آذرماه همان سال، گفت‌وگوی تلویزیونی رئیس‌جمهور با مردم برای ارائه گزارش 100 روزه را در هر دوی این اظهارات، گفته شد دولت، کشور را با خزانه خالی تحویل گرفته است! اظهارنظری عجیب که کارشناسان با عدد و رقم توضیح دادند درست نبوده است.
 از دید قریب به اتفاق کارشناسان بیان چنین حرفی خالی‌کردن دست مذاکره‌کنندگان و تضعیف آنها پشت میز مذاکره بود. این مدل اظهارنظر البته برای اولین و آخرین‌بار در دولت روحانی بیان نشد، چراکه حتی وزیر امور خارجه هم با اظهارنظر خود، پیام ضعف جبهه داخلی را به خارج فرستاد.
همان روزی که او در دانشگاه تهران گفت آمریکا با یک بمب کل تاسیسات دفاعی ما را زمین‌گیر می‌کند. گره زدن همه مسائل کشور به مذاکره و تعریف‌کردن توافق به‌عنوان راه‌حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی کشور از آب خوردن تا محیط‌زیست، نمونه‌های مشابهی است. منطق معلوم ماجرا هم این است که وقتی طرف خارجی یقین کند ایران نیازمند است، قطعا از خود سرسختی نشان خواهد داد و گران‌فروشی خواهد کرد.
اخیراً هم در شرایطی که کشور مواجهه تمام‌عیاری با غرب در حوزه‌های مختلفی دارد، معاون اول دولت سخنرانی کرده و حرف‌هایی از جنس همان خزانه خالی را مطرح کرد.
اسحاق جهانگیری در «روز ملی صادرات» با اشاره به اینکه «هر روز فشار آمریکایی‌ها بر ایران و فعالان اقتصادی اضافه شده»، گفت: «مکرر گفته‌ایم که آمریکایی‌ها نتوانسته‌اند صادرات نفت کشور را به صفر برسانند ولی مرتب فشار وارد کرده‌اند و حتی کشورهای دوست ما هم جرات خرید نفت از ما را ندارند و ما برای فروش نفت کشور به روش‌های دیگری متوسل می‌شویم. آمریکایی‌ها مهم‌ترین محصولات صادراتی مثل پتروشیمی را شناسایی کرده‌اند و آنها را در لیست تحریم قرار داده‌اند و حتی مثلا مجموعه فولاد کشور را که برخی نیازهای آن از خارج وارد می‌شود، تحریم کرده‌اند.
همچنین کل شرکت‌های حمل‌ونقل دریایی در ارتباط با ایران و همچنین  بیمه‌ها که کشتی‌ها را بیمه می‌کنند، تحریم کرده‌اند و کل نظام بانکی کشور را تحریم کرده‌اند و به‌معنای واقعی تمام گلوگاه‌های فعالیت اقتصادی کشور را در طول یکی، دو سال گذشته بسته‌اند.»
این عبارات پس از انتشار، به‌سرعت به تیتر اول رسانه‌های غربی و ضدانقلاب تبدیل شد و آنها با ذوق‌زدگی خاصی «بسته‌بودن همه گلوگاه‌های اقتصادی ایران» را از زبان معاون اول دولت ایران تیتر اول خود کردند. نتیجه این‌گونه اظهار‌نظرهای عجیب و غریب حتی اگر صحت هم داشته باشند، انتقال پیام ضعف است.
نویسنده در پایان احتمال داده که این قبیل فضاسازی‌ها برای القای اجبار به مذاکره دوباره با غرب و همچنین پذیرش دیکته‌های پرخسارت FATF است.
اظهارات عجیب جهانگیری در حالی است که او از مقصران اصلی بر باد دادن 18 میلیارد دلار از ذخایر ارزی در سال 97 به شمار می‌رود، سوءتدبیری که تکرار و تعدد موارد مشابه آن، علت اصلی مشکلات اقتصادی به‌شمار می‌رود، و نه موضوع تحریم‌ها.