اخیراً عبدالله ناصری (مشاور خاتمی و عضو شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان) که از تصریح‌کنندگان نگاه «رحم اجاره‌ای» به دولت روحانی بود، در گفت‌وگو با سایت انتخاب تصریح کرد: روحانی به خاطر عملکرد نامناسب، هزینه سنگینی را به کشور تحمیل و کار مهم او می‌تواند جرأت استعفا دادن باشد. واقعیت این است که بخش اعظم جامعه او را قبول ندارد.
چند روز پس از این سخنان، روزنامه دولتی ایران -که توسط برخی گردانندگان نشریات زنجیره‌ای اداره می‌شود- از قول سعید حجاریان خواستار استعفای برخی دولتمردان شد!!
هزینه در این مصاحبه می‌گوید: به همان میزان که غیر سیاسی می‌شویم از هزینه دادن سیاسی هم می‌گریزیم؛ شاید نوعی رواقی‌گری یا حتی کلبی مسلکی... نوعی بدبینی نسبت به کار سیاسی نهادینه شد. این بدبینی در ما ریشه دوانده است و ایرانی‌ها معتقدند عالم سیاست پرهزینه و کم منفعت است.
عضو حزب منحله مشارکت ادامه داد: من مجموعاً دنبال کاهش هزینه سیاسی (اصلاح‌طلبان) هستم آن هم در دوره‌ای که فایده‌ای بر آن مترتب نیست.
خبرنگار روزنامه ایران می‌پرسد «هزینه دادن در سیاست را می‌توان علاوه بر افراد و احزاب به دولت هم تعمیم داد. دولت‌ها تا چه حد می‌توانند و باید هزینه بپردازند». و حجاریان پاسخ می‌دهد:
به نظر بهتر است این پرسش را قدری انضمامی‌تر پاسخ دهیم. ببینید! فرض کنیم آقای روحانی تصمیم بگیرد با رئیس‌جمهوری آمریکا دیدار کند و ترامپ را به آرزوی دیرینه‌اش یعنی عکس یادگاری برساند. اگر روحانی این تصمیم را براساس برداشت و تحلیل شخصی‌اش بگیرد، عملی نادرست مرتکب شده چون صرفاً خود را قربانی کرده است. اما همین عمل ممکن است در حالتی دیگر درست و دقیق باشد.
چنانکه می‌دانیم همه اعضای کابینه مسئولیت مشترک دارند و باید قوه مجریه را به پیش برانند. اگر عقل جمعی کابینه و نظرهای کارشناسی، مذاکره را توصیه کند و مذاکره را مثلاً به «استعفا» گره بزند و حتی رضایت جمعی از نمایندگان مجلس را هم جلب کند، همان عمل نادرست، موجه می‌شود. زیرا پس از مذاکره احتمالی روحانی- «حتی بدون استجازه»- که ممکن است هر عاقبتی را در پی داشته باشد، هزینه‌ها سرشکن شده است.
این اظهارات در حالی است که دو سال قبل نیز همین حجاریان و برخی دیگر از اصلاح‌طلبان، خواستار استعفای روحانی شدند تا سپس بتوانند مظلوم‌نمایی کنند و خیانت خود در دادن آدرس اعتماد به آمریکا و خسارت‌های آن را لاپوشانی نمایند.
دو دوزه‌بازی افراطیون یادآور مصاحبه حجاریان با خبرنگار یک نشریه ضد انقلاب در دوره ریاست جمهوری خاتمی بود که ضمن آن با وجود تصریح بر استفاده ابزاری از خاتمی و مجمع روحانیون، تصریح کرده «مجمع» بد فراوان دارد و گروه خونی آنها با ما نمی‌خواند.
همان زمان نیز تندروها با تلقی این که تاریخ مصرف خاتمی به پایان رسیده، او را اردک فلج و شاه سلطان حسین خواندند و خواستار استعفای او و برخی وزرا و نمایندگان مجلس ششم در قالب خروج از حاکمیت برای تهدید و امتیازگیری در انتخابات مجلس هفتم شدند اما از نظام تودهنی خوردند.