اگر در پایان عمر باشید و لحظات مرگ فرا رسیده باشد، چه کار می‌کنید؟
آیا با زن و بچه خداحافظی می‌کنید؟ اموال را تقسیم می‌کنید؟ قراردادهای مهم می‌بندید که سرنوشت‌ساز است؟ استغفار می‌کنید؟ نماز می‌خوانید؟ یا...
قرآن گزارش می‌کند که هنگام مرگ، همه حقایق برای آدمی کشف می‌شود و ملکوت هر چیزی برایش آشکار شده و شخص با حقیقت هر چیزی چنان‌که هست آشنا می‌شود. (ق، آیه 22) پس همه زندگی‌اش به عنوان بخشی از این حقیقت برای او به نمایش در می‌آید؛ چنان‌که آینده‌اش نیز به نمایش در می‌آید و دیگر چیزی به نام غیب، معنایی برایش ندارد و همه چیز مشهود او می‌شود و همه هستی به عنوان عالم شهادت در برابرش قرار می‌گیرد.
در این آگاهی و علم فراگیر حقیقی، آدمی در می‌یابد که چه چیزی ارزشی و چه چیزی بی‌ارزش و یا ضد ارزش است. میزان ارزش هر چیزی نیز برای او آشکار می‌شود.
در این هنگامه مرگ که شخص به علم احاطی و کشف و شهود رسیده و ملکوت هر چیزی آشکار شده است، او برترین چیزها را می‌شناسد و دوست دارد تا بدان عمل کند.
قرآن گزارش می‌کند که محتضر در هنگام مرگ و آگاهی از حقایق هر چیزی دوست دارد تا مرگش کمی تاخیر بیفتد و با یک عمل خوب از صالحین شود.
از نظر قرآن تنها عملی که محتضر دوست دارد به عنوان بهترین و برترین عمل صالح آن را انجام دهد، انفاق و صدقه دادن است.
خداوند می‌فرماید: از آنچه به شما روزی داده‌ایم انفاق کنید، پیش از آنکه مرگ یکی از شما فرا رسد و بگوید: «پروردگارا!‌ ای کاش (مرگ) مرا مدت کمی به تأخیر می‌انداختی تا (در راه خدا) صدقه دهم و از صالحان باشم!» (منافقون، آیه 10)
 با این هشدار شایسته است خودتان از اموالتان انفاق کنید و صدقه بدهید پیش از آنکه دیر شود.همچنین شما هم برای مردگان خودتان از مال خودشان یا مال خودتان انفاق و صدقه‌ای بدهید تا آنان بهره‌ای ببرند؛ زیرا آنان منتظر هستند که بهترین و برترین عمل را برایشان انجام دهید که همین صدقه دادن است.