این روزها، همه لحظه‌ها رنگ و بوی اربعین حسینی‌(ع) گرفته‌اند. هیچ صاحبدلی نیست که دل از کف نداده و سودای زیارت سیدالشهداء‌(ع) را در سر نداشته باشد. آنان که پای رفتن نداشته‌اند، دل‌های بی‌قرار خویش را راهی کربلا کرده‌اند و... همه آنچه هست و در هرکجا که هست، سمت و سوی حسینی دارد و...
از این روی ستون گفت و شنود امروز را به سروده‌ای از شاعره متعهد کشورمان، سرکار خانم مریم کرباسی اختصاص می‌دهیم. سروده‌ای برآمده از حسرت دلدادگانی که دل به راهپیمایی عظیم اربعین حسینی فرستاده‌اند و خود در راهند و هنوز نرسیده‌اند...
شنیده بود که این‌بار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
بیا به داد دل تنگ ما برس ‌ای عشق!
اگر که حوصله داری، اگر که زحمت نیست
غمی است در دل جامانده‌های کرب‌وبلا
که هرچه هست، یقین دارم از حسادت نیست
میان ما که نرفتیم و رفته‌ها، شاید
تفاوتی‌ست در آغاز و در نهایت نیست
همیشه آن‌که نرفته است، بی‌قرارتر است
همیشه آن‌که نرفته است، کم‌سعادت نیست
و آن کسی که در این راه اهل دل باشد
 مدام اهل گله کردن و شکایت نیست
خودش نرفت و دلش را پیاده راهی کرد
نباید این‌همه دل‌دل کند که فرصت نیست