این روزها، سومین سالگرد شهادت شهید مدافع حرم سیدمهدی حسینی است. او متولد 27 مرداد سال 1359 در تهران بود؛ وی اولین شهید مدافع حرم محله نظام‌آباد (منطقه 7) محسوب می‌شود که با نام جهادی «سید مهدی» در سوریه فعالیت می‌کرد. شهید مدافع حرم مهدی حسینی در تاریخ 13 مهر سال95 همزمان با روز دوم محرم در حومه حلب و بر اثر انفجار یک کامیون انتحاری توسط تروریست‌های تکفیری به آرزوی خودش رسید و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
برادر شهید، در مراسم تشییع پیکر او گفته بود: «چون حضرت زهرا(س) را دوست داشت و حضرت زهرایی بود مثل ایشان هم از ناحیه پهلو آسیب دید و شهید شد. ما بچه‌های هیئت یازهرا(س) هستیم و دوست داریم مثل مادرمان از دنیا بریم، حتی یک طرف صورت مهدی هم کبود شده بود». وی همچنین درباره تنها وصیت این شهید بیان کرده بود: وصیت‌هایش را با من در میان نگذاشت اما می‌گفت: «دوست دارم قطعه 26 کنار مهدی عزیزی خاکم کنید.» وقتی سرش خلوت بود همه شب جمعه‌ها قطعه 26 بود. آنجا با شهدا عشق‌بازی می‌کرد.
شهید مدافع حرم مهدی حسینی همچنین در بخشی از وصیت‌نامه‌اش خطاب به همسرش نوشته بود: «در تربیت فرزندانم بکوش و به آنان بیاموز که پدرتان شهید شده، خونش را فقط به صرف دفاع از اسلام ریخته و بدن پدرتان به خاطر حمایت از رهبر، تکه تکه شده است.»