این درحالی است که رسانه‌های زنجیره‌ای غرب از جمله همین «بی‌بی‌سی» برای سیاه‌نمایی از جامعه ایران، مدام بر طبل غلبه بی‌اخلاقی در این جامعه کوبیده و مردم ایران را به‌گونه‌ای تصویر می‌کنند که گویا به دلیل شرایط موجود، هیچ‌گونه رحمی ‌به یکدیگر نداشته و همدیگر را زیر پا له می‌کنند!
اینک همین رسانه ناگزیر شده اگرچه بطور نصفه و نیمه اما به ایثار و فداکاری مردم ایران در هر شرایطی حتی در یکی از مناطق محروم این سرزمین اعتراف نماید.
در این گزارش از قول یکی از مسافران قطار تهران-  زاهدان که سیستانی و استاد دانشگاه گراتس اتریش است، آمده:
«پس از واژگونی قطار... زمانی كه هنوز نيروی امدادی به محل حادثه نرسيده بود، سيل عظيمی ‌از موتورسيكلت‌سواران و خودروها را از دور مشاهده كردم كه سراسيمه خود را به محل حادثه می‌رساندند... به محض رسيدن انگار كه از قبل دوره‌های مديريت بحران ديده باشند به دسته‌هايی تقسيم شده و هر دسته به سمت يك واگن برای كمك رفتند. مصدومين حادثه را به بيرون واگن منتقل می‌كردند. عده‌ای از آنها مراقب مصدومين بودند و عده‌ای داخل واگن‌ها در حال خارج كردن مصدومين. بسيار هماهنگ... عمليات نجات، انتقال و پرستاری را به زيباترين شكل ممكن با دست خالی انجام دادند. پسر بچه‌های روستای شورو از زير واگن از محلی بسيار پر خطر وارد واگن‌ها می‌شدند و به سايرين خبر می‌دادند كه آیا مصدومی‌در آنجا هست يا خير!»
مسافر دیگر خانمی‌است که واژگونی قطار را «مواجهه با مرگ ناگهانی» توصیف کرده و نوشته:
«من اما در عمق‌ترس، در لحظه‌ای که فکر می‌کردم همه چیز تمام شد، انسانیت را دیدم، از مردم، از آدم‌هایی که در بدترین شرایط برای نجات انسان‌ها از یک فاجعه بدون هیچ آموزشی بهترین عملکرد را داشتند... آدم‌هایی که در سخت‌ترین شرایط کفش‌هایشان را به مسافرین آسیب‌دیده دادند و پا برهنه ما را به دوش کشیدند، آدم‌های غیور، شجاع، انسان... محرومیت... تنها تصویر قابل نمایش از یک مرز و بوم نیست. واقعیت را باید با چشم دید در بدترین لحظه‌ها»
طرفه آنکه امثال همین رسانه‌ها در ماجرای کمک‌ها و فداکاری بی‌حد و حصر مردم سراسر ایران در جریان سیل بهار 1398، سکوت مرگباری پیشه کرده و از آن همه ایثار و از خود گذشتگی ملت ایران در حق هموطنان خود، هیچ نگفتند و تمامی اخبار حضور همیاری مردمی در مناطق سیل‌زده را سانسور کردند.