اواسط مهر ماه سال گذشته بود که  مشاور اقتصادی رئیس‌جمهور هشدار داد 4 سال آینده روزهای سختی برای کارجویان خواهد بود و بیکاری به‌عنوان یک معما و مشکل بزرگ کشور را آزار خواهد داد.
هشدارها درباره بیکاری اما ادامه دار شد تا آنکه حتی مرکز آمار نیز نسبت به بحران بیکاری اعلام خطر کرد.
اوایل آبان ماه سال 92 بود که  رئیس کل مرکز آمار ایران با تشریح جزئیات گزارش این مرکز در مورد نرخ بیکاری در آخرین جلسه شورای عالی اشتغال به ریاست معاون اول رئیس جمهوری، اعلام کرد: اگر نرخ بیکاری جوانان که هم اکنون 26 درصد است، 2 برابر نرخ بیکاری کل (12/2 درصد) باشد، به معنای این است که از نظر نرخ بیکاری در منطقه بحران زا قرار گرفته‌ایم.
بعد از آن در سال 93 نیز مرکز آمار ایران با اعلام نتایج آمارگیری از نیروی کار در پاییز سال 92، گزارش جدیدی را ارائه کرد.
 بر اساس این گزارش نتایج به دست آمده در فصل پاییز 92 نشان می‌داد، نرخ بیکاری جمعیت 10 ساله و بیشتر در کل کشور 10/3 درصد بوده است و این شاخص در بین مردان 8/5 درصد و در بین زنان 20.3 درصد محاسبه شده است.
همچنین نتایج آن بیانگر آن بود که نرخ بیکاری در نقاط شهری بیشتر از نقاط روستایی است به طوری که نرخ بیکاری در نقاط شهری 11/7 درصد و در نقاط روستایی 6/9 درصد بوده است و به این ترتیب چنانچه جمعیت فعال 15 ساله و بیشتر در نظر گرفته می‌شد، نرخ بیکاری همان جمعیت 10/3 درصد به دست می‌آید.
حالا اما آمارها همچنان نشان می‌دهند که وضعیت بیکاری در کشور تغییری نکرده است چرا که در آخرین گزارش مرکز آمار ایران نرخ بیکاری عمومی کشور 10/5 درصد، نرخ بیکاری مردان 9/1 درصد و زنان 18/9 درصد اعلام شده است.
بر اساس گزارش جدید  مرکز آمار ایران نرخ بیکاری مردان در زمستان سال گذشته به 10 درصد رسیده و این درحالی است که نرخ بیکاری زنان آن هم در شهرها و روستاها به بیش از 47 درصد رسید ه است و بحران بیکاری زنان کاملا در این آمار مشهود است.
این آمار نشان می‌دهد کمترین میزان بیکاران نیز در گروه سنی 60 تا 64ساله یعنی افراد در آستانه بازنشستگی حدود 1/6 درصد است.همچنین بیشترین نرخ بیکاری هم مربوط به بازنشستگان به میزان 1/2 درصد است.
طبق اعلام این مرکز،هنوز پیک تقاضا برای کارو بیشترین جستجوی شغلی ازسوی افراد گروه سنی 20 تا 24 ساله است.
15 تا 19 ساله‌ها هم 20.9 درصد و 25 تا 29 ساله‌ها هم با 19/7 درصد؛ بالاترین نرخ بیکاری کشور را به خود اختصاص داده‌اند.
به این ترتیب همانطور که مشخص است، درآمار نرخ بیکاری بر خلاف وعده‌های اولیه دولت یازدهم که  یکی از اولویت‌های اول اقتصادی خود را کاهش نرخ بیکاری بیان کرده بودند اما تا کنون دولتی‌ها از وزیر کار گرفته تا معاون اول رئیس جمهور تنها در خصوص آمار بیکاری هشدار داده‌اند و اقدام عملی مناسبی در این خصوص صورت نگرفته است. باید منتظر ماند و دید بالاخره چاره‌ای برای این مساله اندیشیده می‌شود یا خیر؟!