امام‌ صادق(ع) به جعفر بن‌عفان فرمود: هیچ‌کس نیست که درباره امام‌حسین(ع) (یک بیت) شعری بسراید، و بگرید و با آن بگریاند، مگر آنکه خداوند بهشت را بر او واجب مي‌کند و او را می‌آمرزد.(1)
در روایتی دیگر آن حضرت به «مسمع» که از سوگواران و گریه‌کنندگان بر عزای حسینی بود فرمود: خدا اشک تو را مورد رحمت قرار دهد. آگاه باش، تو از آنانی هستی که از دلسوختگان ما به شمار می‌آیند، و از آنانی هستی که با شادی ما شاد می‌شوند و با اندوه ما غمگین می‌گردند. آگاه باش! تو هنگام مرگ، شاهد حضور پدرانم بر بالین خویش خواهی بود.(2)
همچنین آن حضرت فرمود: نفس کسی که به خاطر مظلومیت ما اندوهگین شود تسبیح است، و اندوهش برای ما، عبادت است.(3)
_____________
1- رجال شیخ طوسی، ص 289
2- وسائل‌الشیعه، ج 10، ص 397
3- امالی شیخ‌ مفید، ص 338