عضو هیئت مدیره جامعه متخصصین نساجی:
صادرات پوشاک بنگلادش با کل صادرات غیرنفتی ایران برابر است
عضو هیئت مدیره جامعه متخصصین نساجی ایران بااشاره به اینکه صنعت نساجی و پوشاک همواره اولویت دوم کشور بوده است،گفت: صادرات کشوری مانند بنگلادش از صنعت پوشاک به میزان کل صادرات غیر نفتی ایران است.
علیرضا حائری، در گفت وگو با تسنیم، دربارهاشتغالزایی در صنعت پوشاک و نساجی گفت:تعداد شاغلان این بخش در فضای رسمی حدوداٌ 300 هزار نفر است. اما بسیاری از واحدهای تولیدی پوشاک به صورت غیر رسمی فعالیت میکنند و همین موضوع باعث شده است که آماراشتغالزایی صنعت پوشاک به صورت کامل مشخص نیست. یکی از مشکلات این نوعاشتغال این است که نه آمار درست و دقیقی دارند و نه به دولت مالیات پرداخت میکنند که آمارشان در دسترس باشد. وی درباره هزینه ایجاد شغل در بخش پوشاک گفت: زمانی که دلار 4 هزار تومان بود، هزینه ایجاد یک شغل در صنعت پوشاک سرانه حدود 30 میلیون بود. اما اگر بخواهیم با دلار 10 هزار تومان این رقم را محاسبه کنیم، سرانه ایجاد یک شغل در صنعت پوشاک حدود 60 میلیون تومان است. به عبارتی هزینه ایجاد یک شغل در صنعت نساجی و پوشاک معادل یک چهارم متوسط صنعت است.
حائری درباره ظرفیتاشتغالزایی در صنعت پوشاک گفت: از سال گذشته که ممنوعیت واردات پوشاک خارجی اعلام شد، فرصتی برای تولید کنندگان داخلی ایجاد شد تا بتوانند با تمام ظرفیت فعالیت کنند. اگر تا سال گذشته سهمی از پوشاک دراختیار واردات بود، در حال حاضر آن سهم در اختیار تولیدکننده داخلی است. فکر میکنم در حال حاضر بخش پوشاک با ظرفیت 60 درصدی در حال فعالیت است، اما متأسفانه از این فرصت استفاده نمیشود.
این فعال اقتصادی با بیان اینکه یک تولیدکننده برای اینکه بتواند به راحتی فعالیت کند و قدرت رقابت پذیری داشته باشد باید تمام ابزار را در اختیار داشته باشد گفت: اخیراً شنیده ام زیپ و دکمههای فلزی در بازار کم شده است و وارد نمیشود و این موضوع یکی از مشکلات تولیدکنندگان است. اگر صنعت پوشاک رونق بگیرد، صنعت نساجی راه میافتد. وی گفت: با استفاده از صنعت نساجی و پوشاک میتوانیم حجم وسیعیاشتغال ایجاد کنیم.
حائری بیان کرد: یک نوع بیسلیقگی در عدم استفاده از پتانسیل صنعت نساجی و پوشاک برای رشد کشور وجود دارد. شاید تصور شود که یک کشور اگر بخواهد صنعتی باشد، باید در بخش فولاد و صنایع بزرگ رونق یابد. در صورتی که با صنعت نساجی به راحتی میتوان ارز آوری داشت و هم ارزش افزوده ایجاد و مشکل بیکاری را حل کرد.
این فعال اقتصادی با تأکید بر اینکه پوشاک پاکترین صنعت کشور است اظهار داشت:واحدهای تولیدی پوشاک حتی اگر در وسط کلان شهرها ایجاد شود، هیچگونه آلودگی زیست محیطی و صوتی ندارد و جزو مشاغل سبز محسوب میشود. حائری بااشاره به آمارهای کشور بنگلادش در صادرات پوشاک گفت: کشوربنگلادش سالانه حدود 40میلیارد دلار صادرات پوشاک به اتحادیه اروپا و آمریکا داشته است. بنگلادش به اندازه صادرات غیرنقتی یک سال ایران ارز به دست میآورد. زمانی که بنگلادش میتواند چنین ارز آوری از پوشاک داشته باشد؛ ایران هم حتماً میتواند. زیرساختهای ایران به لحاظ دانشگاهی، برق،بنادر،پتروشیمی،مواد اولیه بیشتر از بنگلادش دارد. با وجود اینکه در تمامی زمینهها از بنگلادش جلوتر هستیم اما مجموع صادرات ما در سال 97 در صنعت پوشاک 60میلیون دلار بوده است. دلیل موفقیت کشورهایی مانند بنگلادش و چین در صنعت پوشاک و نساجی این است که آنها به نساجی خود بها دادهاند. ما بها ندادهایم و تمام توجه خود را به سمت چند صنعتی بردهایم که هیچ وقت هم موفق نبوده است.