این محوطه با درختان تنومند و شیوه باغ‌آرایی اصیل ایرانی و ساختمانی کوشک مانند باقی‌مانده از دوران قاجار، در سال 1348 در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و در سال 1386 براساس مصوبه هیئت دولت به عنوان منطقه نمونه گردشگری انتخاب شد.
باتوجه به شرایط خاص منطقه و ویژگی‌های این سراب عظیم، بقایای آثاری از دوران‌های صفوی و تیموری در اطراف چشمه باقی مانده است، اما ساختمان‌های موجود توسط آغا محمدخان و فتحعلی‌شاه قاجار به صورت کوشک دو طبقه ایوان‌دار یکی در شمال دریاچه و دیگری در جنوب آن احداث شده‌اند.
با باغ‌آرایی مناسب با درختان بید، صنوبر و چنار در این منطقه خوش آب‌وهوا، فضایی به عنوان اقامتگاه به‌وجود آمد که بعدها این مجموعه، مکان بازدید گردشگران شد.
در یکی دو سال گذشته، محوطه برای بهره‌برداری به شهرداری واگذار شد و گویا شهرداری هم آن را به یک نفر بهره‌بردار اجاره داد. او نیز به بهانه بیماری، همه درختان 300-200 ساله باغ را تخریب کرد و محوطه به شدت دچار دخل و تصرف شد.
بنابراین به‌طور ناگهانی، درختان این مجموعه تقریبا حذف شدند و این مرکز دیدنی امروز عاری از درخت شده است و در زمان ورود به محوطه، با فضایی سیمان‌کاری شده و سکوهای استراحت برای مسافران و پارکینگ بزرگ خودروها مواجه می‌شویم. از بین بردن چنین میراث و ثروت ملی و فروش آن به مبلغ 40میلیون تومان و بلایی که سر این محوطه آمده است جای تأمل و بررسی دارد.