چند سالی است که برخی نیروهایی که در بدنه هنر‌های نمایشی کشور مجالی برای خودنمایی پیدا نکرده بودند، در کشور‌هایی چون کانادا، ایتالیا، انگلیس و آمریکا اقامت گزیدند. آنها خود را مخالف حاکمیت و ملت جلوه می‌دادند تا شرایط اخذ اقامت برایشان آسان‌تر شود. اما از آنجا که بعد از مدتی متوجه شرایط سخت زندگی در کشور‌های نامبرده شدند، با یک برنامه‌ریزی هدفمند خود را دانشجو معرفی کرده و ادعا کردند برای تحصیل از کشور خارج شده‌اند! همچنین تلاش‌هایشان درخصوص تولید و آموزش نیز در آن سوی مرزها بی‌نتیجه ماند و حال یک پای آنها در داخل است و یک پای دیگر در منچستر، میلان، ونکوور، تورنتو و ... افرادی که به «دوتابعیتی ها» مشهور هستند؛ آنها پس از جمع‌آوری درآمد‌های خود از تدریس، تولید نمایش، داوری جشنواره‌ها و اتود‌های نمایشی در داخل کشور، این پول‌ها را از ایران خارج می‌کنند.این در حالی است که بخشی از این افراد در برخی از مراکز هنری، نمایشی و سینمایی نیز مشغول به کار هستند!
از طرفی با یک برنامه‌ریزی منسجم و همراهی بخشی از دوستان رسانه‌ای خود در صفحات هنری رسانه‌ها و روزنامه ها، دست به تخریب پیشکسوتان و فعالان حوزه نمایش می‌زنند. جای سؤال است که چرا مسئولان هنرهای نمایشی مانع از دست اندازی دوتابعیتی‌ها به بودجه اندک تئاتر نمی‌شوند؟ آن هم در شرایطی که بسیاری از اهالی این عرصه، با مشکلات مالی درگیر هستند.