اينكه مسائل ما حل نمى‏شود، براى اينكه در ضيافت خدا وارد نشده‏ايم. در ماه رمضان اصلاً، وارد نشده‏ايم؛ يك ترك اكل و شربى(خوردن و آشامیدن) كرديم، لكن آن كه بايد بشود نشده است. اگر هواهاى نفسانى بگذارد، انسان به حسب فطرت الهى است، فطرت، فطرت الله است، همه هم توجه دارند به او، لكن اين توجه به دنيا كه توجه ثانوى است و اعوجاجى است، اين جلوگيرى مى‏كند از آن مسائلى كه بايد باشد. اگر مى‏بينيد در دنيا جنگ و جدال است و در بين شما هم- خداى نخواسته- نمونه‏اش هست، بدانيد كه در اين ضيافت وارد نشديد، ماه رمضان را ادراك نكرديد. اقبال كرده است به شما ماه رمضان اما شما او را ردش كرديد، پس زديد.
صحيفه امام؛ ج‏21؛ ص46 | جماران؛ 27 اردیبهشت 1367