در سالروز شهادت امیر مؤمنان حضرت علی بن ابیطالب علیه‌السلام این ستون را به گزیده‌ای از کلام رهبر معظم انقلاب درباره آن امام بزرگوار اختصاص می‌دهیم؛
امیرالمؤمنین از اوایل نوجوانی تا هنگام مرگ دو صفت بصیرت و صبر را با خود همراه داشت. بیداری و پایداری او یک لحظه دچار غفلت و کج‌فهمی و انحراف فکری و بد‌تشخیص دادنِ واقعیت‌ها نشد. از همان وقتی که از غار حرا و کوه نور پرچم اسلام به دست پیامبر برافراشته شد... حکومت نبوّت و رسالت آغاز گردید، این واقعیّت درخشان را علی بن ابیطالب علیه‌السلام تشخیص داد. پای این تشخیص هم ایستاد و با مشکلات آن هم ساخت. اگر تلاشْ لازم داشت آن تلاش را هم انجام داد، اگر مبارزه لازم داشت آن مبارزه را کرد. اگر جان‌فشانی می‌خواست جان خود را در طَبَق اخلاص گذاشت و به میدان برد. اگر کار سیاسی و فعالیّت حکومت‌داری و کشورداری می‌خواست آن را انجام داد. بصیرت و بیداری او یک لحظه از او جدا نشد. دوّم صبر و پایداری کرد و در این راهِ استوار و صراط مستقیم استقامت ورزید. این استقامت ورزیدن، خسته‌نشدن مغلوب خواسته‌ها و هواهای نفس انسانی نشدن نکته مهمّی است... همه در این خصوصیت باید سعی کنند که خودشان را به امیرالمؤمنین نزدیک کنند، هرچه همّت و استعدادشان باشد...
درباره مقام امیرالمؤمنین علیه‌السلام زبان‌های نوعِ بشر و قدرت و تصویر و ترسیم انسان‌ها عاجز از ارائه کُنه و حقیقت مطلبند؛ بلکه عاجز از تصوّر آن مقام شامخ و کُنه عظمت آن بزرگوارند. ما با قیاس به معلومات خودمان می‌توانیم چیزی را بشناسیم و بفهمیم. امیرالمؤمنین علیه‌السلام از مقیاس‌های ما خارج است. او را با ذرع و پیمانه‌ای که برای سنجیدن انسان‌ها و فضیلت‌ها و مُحسّنات و زیبایی‌ها در اختیار ماست، نمی‌شود سنجید و ‌اندازه گرفت. او بالاتر از این حرف‌هاست. آنچه که ما می‌بینیم درخشش آن بزرگوار است که به چشم هر انسانی -حتّی دشمنان و مخالفان- می‌آید؛ چه برسد به دوستداران و یا شیعیان... درخشش را می‌بینند، امّا ابعاد و جزئیات را نمی‌توانند درک کنند و ببینند.