نمایشی که برخلاف ادعای کارگردانش به جای نگاه آسیب شناسانه، به نوعی دست به قبح شکنی و حیا زدایی می‌زند. این در حالی است که گفته می‌شود در زمینه صدور مجوز نمایش در ایران، اداره نظارتی هم وجود دارد! که گویا براساس درخواست تهیه‌کنندگان نمایش‌ها، آنها را بازبینی نموده و طبق قوانین و ضوابط موجود برایشان، پروانه اجرا صادر کرده یا اصلاحاتی اعمال کرده و یا اصلا نمایش را به دلیل محتوای مغایر با موازین شرعی و عرفی یا ملی ، فاقد صلاحیت برای اجرا اعلام می‌کند.
اما نمایش فوق با ادعای آسیب شناسی اجتماعی به سراغ یکی از نادرترین و پرده درانه‌ترین اتفاقات در جامعه ایرانی رفته که به نوعی یادآور برخی فیلم‌های توقیفی در سینمای ایران است.
کارگردان و تهیه‌کننده نمایش فوق حتی در گفت وگو با یکی از خبرگزاری‌های داخلی نیز اعتراف به موضوع ساختار شکنانه نمایش خود کرده بود. اما گویا مسئولین امر متوجه نشدند در ماه مبارک رمضان، نمایشی بدون در نظرگرفتن الزامات اخلاقی در جامعه دینی ایران به روی صحنه رفته است!