میلادش در بیست و سوم خرداد ماه سال1345 بود و میعادگاهش شهر گنبدهای فیروزه‌ای، نامش حسین و مقتدایش علی(علیه‌السلام). نوجوانی‌اش همزمان با روزهای خون و قیام بود، پس به انقلابیون پیوست. فعالیت‌های انقلابی و بودن در جمع جوانان متدین تحولی در سیره اخلاقی‌اش ایجاد کرد و متانت و شکیبایی و صبر و ادب ثمره آن شد.تا به ثمر رسیدن نهال انقلاب لحظه‌ای آرام نداشت و پس از پیروزی در راه حفاظت از دستاوردهای آن قدم برداشت و هنگام حمله دشمن غاصب، به جمع بسیجیان پیوست و با قامتی استوار و عزمی راسخ، قدم به عرصه جهاد نهاد. تکیه کلامش «توکلت علی‌الله»‌بود و در هر کاری هدفش رضای خداوند. مادر او را از رفتن نهی می‌‌کرد، متواضعانه در برابرش نشست و گفت: مادر سد راهم مشو و به حماسه‌سازی و جهاد فرزندت افتخار کن.  پس از رضایت مادر در دو مرحله عازم جبهه شد. بار اول به سوسنگرد و بار دیگر به چزابه رفت. و همانجا محل عروجش شد. در آخرین ماه سال 1361 بر اثر اصابت ترکش‌های خمپاره بر پیکر مطهرش قامت نیلوفری‌اش به خون نشست و حدیث پرواز را زمزمه کرد.
یادواره 180 شهید هیئت بنی‌فاطمه(س) اصفهان