احمد یوسف‌زاده، نویسنده کتاب‌های «آن ۲۳ نفر» و «اردوگاه اطفال» در این مراسم با ذکر سختی‌های دوران اسارت بیان کرد: من همیشه می‌گویم سنگین‌ترین بار اسارت بر دوش ۱۷ساله‌های اسارت بود. چون باید تبلیغات فرهنگی دشمن را خنثی می‌کردند. مهدی طحانیان یکی از آنها بود که مرزهای کودکی، نوجوانی و بزرگسالی را به هم ریخت. من اقرار می‌کنم با این‌که سنی نداشت، از بزرگ‌تر‌های خودش شجاعت بیشتری نشان داده بود. من حدود ۴ سال با مهدی در اسارت بودم. امیدوارم که این اسطوره مقاومت و پایداری همیشه سربلند و به‌عنوان یک الگو برای جوانان مطرح باشد.
مهدی طحانیان، راوی کتاب «سرباز کوچک امام»، ضمن تقدیر و تشکر از شرکت‌کنندگان و آزادگان حاضر در این برنامه گفت: همه می‌دانند که جنگ به پایان نرسیده. دستاوردهای جنگ هم تمام نشده است. مگر ما برای به‌دست‌آوردن این تجربه‌ها کم هزینه دادیم؟ این تجارب به درد نسل امروز ما می‌خورد. شهدا وجاهت و نجات‌بخشی خود را به ما نشان دادند و این وظیفه ما است که به مسیر جهاد و شهادت کمک کنیم. من واقعاً خود را هیچ نمی‌دانم. بدون آن آرمان‌های بزرگ، ما در برابر دشمن چیزی برای گفتن نداشتیم. اگر آن اعتقاد و عزت‌نفس نبود، دشمن به راحتی می‌توانست مقاومت ما را بشکند.
وی افزود: چیزی که ما را در این مسیر یاری کرد، تجربیاتی بود که به مرور زمان در دفاع مقدس شاهد آن بودیم و باور کردیم. ما دست یاری خدا را در لحظه‌لحظه حضورمان در جنگ حس کردیم. دیدم که باورهای ما به ما مقاومت، شجاعت و استقامت بخشید. ما هرچه داریم، از باورها و مکتب بزرگمان است. ما اگر این اعتقادات را حفظ کنیم، می‌توانیم به سلاحی مجهز شویم که در تمام عرصه‌ها در مقابل دشمن بایستیم. با این نگاه شک ندارم که می‌توانیم پشت همه دشمنان را به خاک مذلت بمالیم.