لزوم انجام اعمال عبادی با معرفت و عشق(سلوک عارفانه)
(بدان ای سالک راه خدا!) از امامصادق(ع) نقل شده است که رسول اکرم(ص) فرمودند: با فضیلتترین مردم کسی است که به عبادت و پرستش خدا عشق بورزد، پس عبادت را در آغوش بکشد، عبادت را با قلبش دوست بدارد (اسقاط تکلیفی عمل نکند) از نظر ظاهر هم به وسیله جسم و بدنش به عبادت مباشرت کند. دنبال این باشد که همیشه یک وقت آرامشی را برای عبادت انتخاب کند تا از آن لذت ببرد، (نه اینکه تند تند نمازش را بخواند و رد بشود و به سراغ کارهای دیگر برود. کارهای دیگر را تند تند انجام میدهد تا به عبادتش که میرسد، فراغتی داشته باشد و با فراغ بال باشد) این انسان مکتبی دیگر باک این را ندارد که شب را چگونه به صبح بیاورد، به سختی شب را به روز بیاورد، یا در راحتی و ناز و نعمت باشد! (وسائل الشیعه، ج 1، ص 83)
معنای امثال این روایت این است که انسانی کامل است که برخوردش با اعمال پرستشی یعنی اعمالی که در رابطه با قوه عاقله است، یک برخورد عاشقانه و دوستانه باشد، اما نسبت به اعمالی که در رابطه با شهوت و غضب است حالت اسقاط تکلیفی داشته باشد. (1)
ــــــــــــــــــــــــــــــ
1- اخلاق ربانی، آیتا... شیخ مجتبی تهرانی، ج 1، ص 161