در روایتی از امام‌حسن عسکری(ع) نقل شده است که شخصی به رسول خدا(ص) عرض کرد: فلانی به داخل خانه همسایه‌اش نگاه می‌کند و هرگاه موقعیت حرامی برای او پیدا می‌شود از آن دست برنمی‌دارد.
رسول خدا(ص) غضبناک شد و فرمود: او را نزد من آورید. شخص دیگری که در مجلس حاضر بود، عرض کرد: ای رسول خدا! او از پیروان شما است و از جمله کسانی است که معتقد به ولایت شما و مولا علی(ع) است و از دشمنان شما بیزاری می‌جوید! رسول خدا(ص) فرمود: نگو که او از شیعیان ما است این دروغ است، همانا شیعیان ما کسانی هستند که ما را پیروی کرده و در اعمال و کردار از ما متابعت می‌نمایند.1
در روایتی امام‌صادق(ع) می‌فرماید: «از شیعیان ما نیست کسی که به زبان خود چیزی بگوید ولی در اعمال و آثار با ما مخالفت کند»2 همچنین آن حضرت فرمود: «ای شیعیان آل‌محمد! از ما نیست کسی که هنگام غضب، خود را حفظ نکند و با کسی که همنشین می‌شود خوش‌زبان نبوده و با او مدارا ننماید و با کسی که تقاضای صلح کرده مصالحه نکند...»3
در بیانی دیگر امام‌صادق(ع) می‌فرماید: «گروهی گمان می‌کنند که من امام آنانم، به‌خدا سوگند که من امام آنان نیستم، خدا آنان را لعنت کند، هرپوشش را که مستور کردم دریدند، من می‌گویم چنین و چنان، آنان می‌گویند: مقصود او چنین و چنان است، همانا من امام کسی هستم که مرا اطاعت کند»4
__________________
1-مشکاهًْ‌الانوار، ص 67
2- بحارالانوار، ج 68، ص 164
3- تحف‌العقول، ص 380
4- بحارالانوار، ج 68، ص 164