(بدان ای سالک راه خدا!) قوه شهویه، قوه غضبیه و قوه وهمیه، نقش تخریبی هم دارند، یعنی اگر قوه شهویه به‌طور گسترده و آزاد در انسان رها بشود، او به بی‌بندوباری کشیده خواهد شد. درست است که این نیرو برای جلب منفعت و بقای نفس در این عالم است، اما اگر بنا شود به‌نحوی آزاد و گسترده باشد که هیچ مانع و رادعی از نظر اعمال برایش نباشد، آن‌وقت همین قوه شهویه مصیبت‌ها به بار می‌آورد.... بنابراین شهوت موجودی خوب و خیر است، اما اگر به نحوی گسترده در انسان مطرح بشود و بی‌بندوبار و رها باشد، دیگر هیچ مرزی نمی‌شناسد. اگر مرزبندی برای شهوت نباشد گفته می‌شود، چنین شهوتی سمبل بهیمیت است.1
__________________
1- اخلاق ربانی، آیت الله شیخ مجتبی تهرانی‌(ره)، ج 9، ص 27